De Roestvlekkenzwam is een stevige witte pad
destoel die bij ouderdom of kneuzing roestkleuri
ge vlekken op de hoed krijgt.
Overige soorten
De meest talrijke soort uit deze groep is de Plooi-
voetstuifzwam, die in dichte groepen vooral in de
omgeving van de paden talrijk is. Het is een soort
bovist, die bij ouder worden openscheurt en dan
zijn sporen verspreidt. Eraan verwant is de wat
kleinere Parelstuifzwam, die bezet is met talrijke
wratachtige schubjes. Deze soort is in jong stadi
um helder wit, in tegenstelling tot de Plooi-
voetstuifzwam die eerst grijzig en daarna spoedig
kaneelbruin is. De Gekraagde aardster lijkt in
jong stadium op een tulpebol. De buitenste laag
barst vervolgens open en splitst zich in verschillen
de slippen, waardoor een stervorm ontstaat. Op
deze stervorm ligt een schotelvormige laag waarin
een rondachtig vruchtlichaam. De Stinkparasol-
zwam tenslotte is weer een gewone plaatjeszwam.
De hoed is in het midden oranjebruin, en voor de
rest wit, bedekt met donkerbruine schubjes. Ken
merkend is de doordringende geur die sterk doet
denken aan de geur van rubber.
In figuur 1 zijn de behandelde soorten schetsmatig
weergegeven. Deze schetsjes geven een globale in
druk van de habitus. Overigens zijn de hier ge
noemde soorten vaak ook te vinden in de in de
handel zijnde platenboekjes, omdat ze vrijwel al
lemaal algemeen voorkomen. Iedere zoektocht zal
ook soorten opleveren die hier niet behandeld zijn.
Wie dat ervaart kan misschien troost putten uit de
gedachte dat ook ervaren mycologen op elke tocht
soorten ontmoeten die 'indeterminabel' blijken.
Dat is juist één van de dingen die de paddestoe
lenstudie zo boeiend maakt.
bruine kalot op de bult
79
