Souvenir de France Frans Beekman We kamperen op een prachtige plek in Normandië. Ten westen van Coutances waar de Sienne in zee uitkomt, is een wijde monding tussen lage helm duinen met prachtige Blauwe Zeedistels. Het oude spoorwegterrein en -gebouw van Regné- ville sur Mer is sinds 1970 een eenvoudige camping (cat. We staan met onze tenten pal naast een grote zijkreek. Het marais maritime (schor) buiten de kreek is nogal zandig met vooral veel Klein Schorrekruid en Zeemelde en verder Engels Slijk- gras en Zeekraal. Wat hoger staat Kweldergras en daar lopen een paar schapen. We genieten van het steeds anders stromende wa ter in de kreek en maken mee hoe met springvloed het hele ^chor ondergaat. Tussen de Zilvermeeuwen en Stormmeeuwen op een zandig rugje in het schor zitten ook een stuk of tien Grote Sterns met jongen (het is begin augustus). Met hoogwater komt af en toe een zeil boot door de kreek op weg naar zee. In de grote ruimte voor ons: een lage horizon en een hoge hemel net als in Zeeland, gaat de zon prachtig onder. De zilte schorrelucht prikkelt de neus en de zeewind geeft verfrissing. Dan verschijnen op een morgen aan de kreek twee jagers. Op hun auto zit een sticker „La chasse c'est nature" (Jacht: dat is natuurlijk). Urenlang knal len ze erop los. Een zware knal in onze richting een doffere als ze de andere kant op schieten. Na verloop van tijd liggen 15 a 20 Tureluurs en Groenpootruiters in twee rijtjes. Kleiner spul wordt met de voet onder geschoffeld. Later blijken dat een Drieteenstrandloper en een Bonte Strand- loper te zijn. Zijn het de steltlopers van onze Oosterschelde- kusten? Hebben wij ze beschermd om in Norman dië met hagel doorzeefd te worden? Een paar Fransen op de camping laten in woord en gebaar merken dit ook niet te waarderen. „Het zijn zulke kleine vogels en dat met de kinderen erbij". „Waarom?" zo vraag ik me af. Deze tere steltlo pers doen toch werkelijk niemand kwaad. Waar om geen eerbied voor dit deel van de schepping? Je eet er toch nauwelijks van? Is dit beheersjacht? Gaat het om de reactiesnelheid van de jager bij de ze snelle vliegers? Of is het gewoon het genot te doden... Ik denk dat ik deze mensen nooit zal be grijpen. Voor vele trekkende steltlopers gelden hier dus niet de slotregels van een bekend Frans volksliedje: „J'aime a revoir ma Normandie, C'est la pays m'a donné Ie jour". (Graag zie ik mijn Normandië weer: het land dat mij het leven gaf). Drieteenstrandloper (1.) en Bonte Strandloper met hagel geschoten, 5-8-1988 mon ding Sienne (dep. Manche, Frankrijk). Foto: Frans Beekman. 11

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1988 | | pagina 77