standigheden lukt het wel om wat te horen. Zo
wandelde ik met een neef door de duinen op Ame
land, toen hij vertelde dat er vlakbij een Winterko
ninkje zat te zingen. Ik heb toen mijn gehoorappa
raat zo hard mogelijk gezet en m'n oor naar de
kant van het geluid gedraaid. Toen kon ik het ook
horen, prachtig was dat!
Heb jij van deze handicap misschien last bij hel
fotograferen?
Nee. Misschien dat ik sommige gebeurtenissen of
vogels niet zo vlug in de gaten heb als anderen die
daar door zang of geluid opmerkzaam op worden
gemaakt. Aan de andere kant, omdat ik heel in
tensief kijk, zie ik aan de gedragingen van andere
vogels vaak wat er aan de hand moet zijn.
Hoe ga je te werk bij het fotograferen?
Op Schouwen werk ik meestal op twee verschillen
de manieren. Allereerst heb ik een uitneembare
schuilhut van stevige houten delen, die je met
bedsluitingen in elkaar kunt haken. Dit zware ge
val werd dan door mijn vader naar een vaste stek
bij de Geule (één van de kreken nabij Oosterland)
gebracht. Een prachtig plekje in het weiland aan
de rand van de kreek, waar ik al heel veel vogels
(steltlopers, watervogels enz.) heb kunnen fotogra
feren. Wanneer er vee in de wei loopt mag ik dat
van de eigenaar in een ander perceel zetten, omdat
ze anders tegen de hut gaan schuren. Zelf heb ik
het ook wel eens op een lopen moeten zetten om
aan een stel stieren te ontkomen, dus ik hou ze lie
ver uit de buurt.
Naar andere gebieden (b.v. Dijkwater, Flaauwers
Inlagen) ga ik meestal op de fiets met een fietskar
daarachter, waar mijn fotoapparatuur en een
schuiltent in zit. Die tent gebruik ik eigenlijk niet
zo vaak. Als ik wat zie of wat verwacht te zien,
parkeer ik de fietskar langs de kant van de weg en
ga met m'n apparatuur statief voorzichtig de
dijk op of het veld in. Die foto van die Kleine Zwa
nen bijvoorbeeld (zie elders in dit nummer) heb ik
in de buurt van Oosterland gemaakt. Vanaf de
weg zag ik ze zitten, heb zo onopvallend mijn spul
len gepakt en ben voetje voor voetje naderbij
geslopen. Het is altijd heel spannend om dichtbij
vogels te kunnen komen zonder dat ze voor je
wegvliegen. Je moet daar wel veel geduld voor
hebben want de vogels moeten aan je aanwezig
heid kunnen wennen en zien dat jij geen bedrei
ging voor ze inhoudt.
Bij ai de foto's die we van je hebben, zien we geen
enkele foto van vogels op of bij hun nest, hoe sta
jij tegenover nestfotografie?
Daar ben ik helmaal tegen. Wanneer je een schuil
tent in de buurt van een nest plaatst bestaat er al
tijd kans op verstoring van het broedsel of preda-
tie van de jongen. Sinds 1983 ben ik trouwens lid
van het Natuurfotografengilde (NFG), waarvan
één van de coderegels is dat de leden geen nest
foto's maken.
Wat dat betreft is er dus het een en ander veran
derd sinds Vijverberg. Wat was voor jou de aanlei
ding om je bij het NFG aan te sluiten?
Zonder hard werken en veel vrije tijd in je hobby
te steken maak je ook geen vorderingen in de na
tuurfotografie en blijf je bevroren op een bepaald
nivo. Hulp van anderen in de vorm van het uitwis
selen van ervaring, ideeën en tips kunnen je weer
een stapje verder helpen.
Het lijkt mij dat je inderdaad steeds betere foto's
gaat maken. Die Velduil uit de vorige Sterna was
prachtig en met de Veldleeuweriken die in dit
nummer staan, heb je zelfs een eerste prijs in de
wacht gesleept bij de Vogeljaar-fotoparade. Een
belangrijk criterium dat ze daar bij de selectie
hanteren is, dat de foto, naast esthetische kwalitei
ten ook iets over het gedrag van de vogel te vertel
len moet hebben. Hoe is deze foto precies tot
stand gekomen?
Nou, je moet af en toe een flinke dosis geluk heb
ben. Deze foto heb ik vanuit de hut bij de Geule
gemaakt, waar ik eigenlijk nooit Veldleeuweriken
zie. Plotseling zaten ze daar vlakbij mijn hut en ze
bleven lang genoeg om gefotografeerd te worden.
Waarbij je dan wel op het juiste moment moet af
drukken. Van het door mij ontwikkelde negatief
maak ik een uitsnede die een goede compositie
heeft en waar de vogels in hun geheel op staan,
wat ik erg belangrijk vindt.
Het is dikwijls interessant om meerdere vogels op
een foto te hebben omdat daar een soort spanning
tussen ontstaat. Technisch is dat vaak lastig omdat
je bij een vogel die iets verder weg zit al vlug in de
problemen komt vanwege de geringe scherptediep
te van grote teleobjectieven.
Tot slot, wat maakt het voor jou de moeite waard
om zoveel tijd en geld, want het is ongetwijfeld
een dure hobby, in het fotograferen van vogels te
stoppen?
Het zijn vooral de mooie ervaringen in de schuil
hut en de spanning van het dichtbij de vogels te
kunnen komen, waarbij je door te fotograferen de
ze beelden vasthoudt. Dit lukt overigens lang niet
altijd. Zo zat ik begin februari in een weiland bij
