Wintervogel
Er was eens een eend die haar nest altijd in een
boomholte maakte, maar van dat legsel kwam
nooit veel terecht. Dat kwam omdat iedereen die
eend met haar witte kop al van ver voor de ope
ning in de boom zag zitten. Ook bij degenen die
op z'n tijd wel eens een eitje lusten bleef dit niet
onopgemerkt. Toen de eend dat op de lange duur
in de gaten kreeg kwam ze op een slim idee. Ze
nam een donkere zak, knipte er een paar gaten in
voor snavel en ogen en trok die zak over haar kop.
Het mannetje, dat bij het op wacht staan in de
buurt van het nest ook niet op wilde vallen, maak
te voor zichzelf net zo'n vermomming. Maar hij
knipte de gaten voor zijn ogen eerst veel te groot
en op de verkeerde plaats vlakbij het gat voor z'n
snavel.
ji||j
I ->
Het idee bleek een sukses. Sindsdien kregen de
eenden heel veel kuikentjes. Ze waren daarom zo
aan hun donkere kapjes gehecht dat ze die nooit
meer afdeden.
Toch moet je als mens vaak een beetje lachen als
je zo'n eend van dichtbij met dat zakje over zijn
kop ziet zwemmen. Het ziet er dan ook wel erg
potsierlijk uit. En aangezien er in onze buurt aar
dig wat van die clowneske eenden met kapjes op
overwinteren, valt er voor de liefhebbers hier heel
wat af te lachen.
Met name de Grevelingen is voor overwinterende Bril-
duikers in het Deltagebied van belang. Bij maxima van
6.141 ex. (15-l-'85) en 5.244 ex. (11-12'85 volgens tellin
gen SBB) gaat het om bijna de helft van de in ons land
getelde overwinteraars. Hoewel Brilduikers buiten de
broedtijd vaak op zout water verblijven, hebben ze ken
nelijk evenals Kuif- en Tafeleenden een duidelijke be
hoefte aan zoet water. Na een dagje foerageren op de
zoute Grevelingen worden dan ook binnendijkse slaap
plaatsen opgezocht zoals het Dijk water op Schouwen-
Duiveland, het meertje bij de Punt op Goeree-
Overflakkee en tegenwoordig wellicht ook het verzoete
Krammer-Volkerak
Tekst: Kees de Kraker
Foto's: Henk Harmsen