Aanleg van fietspad, Slikken van Flakkee. Foto: Thijs Kramer.
rikse Zeedijk wens om uit te kijken over de Slik
ken. Wijdsheid, rust en ruimte. De delta op zijn
best. Ongetwijfeld heb ik wel eens geschreven dat
de Slikken mij doen denken aan De Beer. Dat zegt
genoeg.
De vierentwintigste bij die Diederikse Zeedijk ar
riverend, stonden er onderaan de voet heel wat
auto's en publiek op de kruin. Dus op rust viel niet
te rekenen. De knock-out van deze dag kwam toen
we de dijkkruin hadden bereikt. Buitendijks, naar
rechts toe, zo ver als het oog reikte, was aan de
dijkvoet een fietspad aangelegd. Met, deze mid
dag, nog allerlei kleurrijk gedoe er op ook. Kenne
lijk een manifestatie! „Hoe komen ze er op. Waar
om moeten nu juist ook de Slikken aan alle kanten
bereikbaar worden gemaakt. Was het al niet ge
noeg dat op Goeree-Overflakkee de dijken open
gingen voor het publiek, waardoor in de weinig
stille uithoeken die er nog waren, de verstoring
kon toenemen. Ongetwijfeld zullen broed- en win
tervogels zich nu genoodzaakt zien hun tolerantie
grens te verleggen verder de Slikken op, zodat ze
minder terrein beschikbaar krijgen. Dreigde er
budget onbesteed te blijven met volgend jaar kans
op budgetverlaging, of waren de heren politici be
ducht voor stemmenverlies waardoor verwijdering
van het pluche dreigde? Op welke mogelijkheden
zitten ze nu nog te broeden om Koning Recreatie
ter wille te zijn?" Dat waren zo de reacties die Ben
en ik bemompelden.
Teneergeslagen reisden wij af. Langs de Klinker-
landse Zeedijk stonden vijf kolossale windturbi
nes het landschap te domineren. Ook nieuw. On
langs viel te lezen wat de kuststrook aan
windturbines nog te wachten staat. Dag land
schap.
De Punt
Goeree-Overflakkee bezocht ik voor het eerst
zomer 1958, vijf jaar nadat de stormramp zijn
stempel op de samenleving in de delta had gezet.
En ook op het landschap. Na 1958 kwam ik er tot
1964 een of tweemaal per jaar; sindsdien veelvul
dig. Tot 1963 ging dat via de ponten uit Numans-
dorp of Hellevoetsluis, enerverende tochten die
voerden langs tot de verbeelding sprekende maar
onbereikbare oorden als de Ventjagersplaat en
Slijkplaat. 's Zomers ging het naar de Hompel
voet, de Kwade Hoek, Scheelhoek en de Punt. 's
67
