Krammer-Volkerak, ruim tien jaar overheidsbemoeienis Thomas Tol Voor belangrijk geachte gebeurtenissen is het niet ongebruikelijk om een bewindspersoon of een hoogwaardigheidsbekleder een eerste dan wel een laatste symbolische handeling te la ten verrichten. Voor het Krammer-Volkerak kan een eerste zet worden gedateerd op het be stuurlijk aannemen van het 'Deltaplan'. De symbolische laatste handeling staat op naam van de toenmalige minister van Verkeer en Waterstaat, mevrouw Smit-Kroes, die op een herfstach tige 14e mei 1987 de aanzet geeft tot een hiep-hiep-hoera en het heffen van een glas. En dat allemaal nadat - volgens welingelichte bron - in de nacht van 17 april daaraan voorafgaande bulldozers zand in het laatste stroomgat tussen het Krammer-Volkerak en de Oosterschelde hebben geschoven, waardoor een nieuw meer werd afgescheiden. Met de afronding van de compartimentering in het deltagebied werd er toen als het ware een nieuw kind op de wereld gezet. Niet alle invloeden op dit kind zijn de ouders welgevallig. Er staat hun een zekere opvoeding, een gang naar volwassen heid, voor ogen. Hoe begeleid je deze boreling naar zelfstandigheid en weerbaarheid? Een betrekkelijk voordeel van het Krammer- Volkerak is dat het het laatse compartiment van de imposante reeks Delta-ingrepen is. Hierdoor is het mogelijk geweest om de opgedane wijsheid van voorafgaande inspanningen in andere deelgebie den in de Delta - door sommigen wel slordig afge daan als 'door schade en schande' - gericht in te zetten in dit gebied. Deze ervaring vormt de basis van de eerder genoemde opvoeding. Belangrijke randvoorwaarden in dit verband zijn initiatief, be trokkenheid en begeleidingsstructuur, doelstellin gen, realisering en realiteitszin. Bij dat alles is de factor tijd de constante, verbindende dimensie. Initiatief Het initiatief tot het bepalen van een eigen ge zicht van het Krammer-Volkerak - als onderdeel van het Delta-plan - is in 1983 door het Ministerie van Verkeer en Waterstaat, in casu Rijkswaterstaat genomen en openbaar gemaakt. Een projectmati ge aanpak van het planvormingsproces wordt 70

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1993 | | pagina 16