Rietgans K40 gemerkt in 1977 in Skane Zweden en in januari 1979 in de Krammerpolder verblijvend. Foto via: L. v. cl. Bergh. er vandoor? Geschoten is waarschijnlijker. Ik weet dat het een mannetje is, dankzij de terugmeldings- berichten die ik al jarenlang ontvang van Leo v.d.Bergh, de nationale coördinator Rietgans- waarnemingen. In het geval van C04 vermeldt het terugmeldingsbericht dat C04 een mannetjes is, dat na z'n eerste kalenderjaar werd geringd in de buurt van Potsdam (voormalige D.D.R.). Hij is dus minstens 8 jaar oud en dat is oud voor een Rietgans. Het Handbook of the Birds of Europe, the Middle East and North Africa vermeldt, dat volgens Rydzewski de oudste geringde vogel 7 jaar en 10 maanden oud werd. Dat gegeven zal inmid dels wel achterhaald zijn maar C04 heeft daarmee recht op respect en rust. In de winter van 1975/76 zag ik voor de eerste keer een Rietgans met een halsband en sindsdien speur ik in iedere Rietganzengroep die voor mijn verrekijker verschijnt naar halsbanden. Inmiddels lopen er verschillende halsbandringprogramma's en wordt er door veel vogelaars op die halsbanden gelet. De eerste terugmelding uit de D.D.R. van Dr. H. Litzbarski in 1976 maakte me nog enthou siaster dan ik al was. In de Sterna (nr.l feb.1979) plaatste ik een oproep aan alle plaatselijke voge laars om mij hun waarnemingen van Rietganzen met halsband toe te sturen. Op die manier wilde ik proberen inzicht te krijgen in het verspreidingspa troon binnen de regio. Er kwam één reactie. Het aantal vogelaars was toen aanzienlijk kleiner en wie beschikte er eigenlijk over een telescoop om die cijfers te kunnen aflezen? Die ene reactie bracht mij niet veel verder, maar ondanks dat be schikte ik binnen enkele jaren over voldoende ei gen waarnemingen van halsbanden om een be paald patroon te ontdekken. Leo v. d. Bergh deed en doet hetzelfde op nationaal niveau en weer an deren op Europees niveau. Al kijk ik sinds enkele jaren niet meer zo fanatiek naar vogels, nog steeds noteer ik de gegevens betreffende Rietganzen en de doorgaans op dezelfde percelen aanwezige Klei ne Zwanen die eveneens halsbanden dragen. Mijn motivatie? Ik vind het leuk een goede oude beken de terug te zien. Johan Everaers, Noordgouwe 77

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1994 | | pagina 27