Geen kast voor de Flakkeese Kerkuil Bij het plaatsen van de ruim 35 nestkasten voor de Kerkuil op Goeree-Overflakkee werd de omgeving uitvoerig bekeken. Een kast plaatsen heeft alleen zin wanneer in de omgeving voedsel aanwezig is. Een Kerkuil moet veel muizen aanslepen, als er jongen verzorgd moeten worden. Het vinden van echt geschikte biotopen voor de uil op Flakkee viel niet mee. Twee plaatsen echter leken ideaal voor een Kerkuil. In een boerderij aan de oostkant van het eiland waren drie invlieggaten aanwezig. Geen "hoofdweg" binnen een straal van een kilometer, kronkelwegen met brede bermen, wat water, een beetje riet, graslandjes, mesthopen, rommel- hoekjes, bouwvallige schuurtjes en ga zo maar door. De eigenaar verleende toestemming en de kast ging naar boven. Ook de westkant van het eiland (de kop) bezit zo'n gebied met een kleinschalig karakter. Een vijftal kasten werden geplaatst op verschillende locaties, waarbij op één boerderij twee kasten terecht kwamen, want dit was "echt ideaal", in de ogen van de be ginnende kerkuilenwerkgroepleden. Twee jaar later telefoon uit het "oosten". "Wilt u de kast weghalen, want wij gaan de schuur om bouwen tot woning?". Zo'n zelfgebouwde nest kast konden we wel weer gebruiken voor een ande re schuur, dus op pad. De teleurstelling was groot toen bij het kijken in de kast een achttal braakbal- len werden gevonden. De kast was bezocht, maar zou niet meer gevonden worden door de braakbal- lenproducent. Enkele maanden later (maart), telefoon uit het westen. "Er vliegt een uil rond die verschrikkelijk aan het krijsen is". Een van ons er op uit en ja hoor, raak. Precies op de plaats waar twee kasten staan. Twee jaar na het plaatsen van onze eerste kast is er al hoop. Weken verstrijken en het contact met de eigenaar blijft. Enkele vergeefse bezoekjes, maar steeds weer telefoontjes. Eindelijk: braak- ballen, donsveertjes en de verhalen van de eige naar wijzen op uilen met kuikens. Bellen naar Friesland, met Johan de Jong (lan delijk coördinator kerkuilengebeuren). Plet wordt tijd om in de kast te kijken en eventueel over te gaan tot ringen van de kuikens. Voorzichtig naar boven, zak voor het gat en het deksel voorzichtig open, zaklantaarn aan en deksels helemaal niets. Geen uil, geen braakbal, geen uitwerpselen, gewoon helemaal niets. Een week later weer telefoon. "Ik heb een uil zien binnenvliegen en gezien waar hij heen ging en heb het nest ontdekt, kom kijken." De eigenaar was echter aan het werk toen wij kwamen en zei: "rechts achterin de schuur tussen het stro, kan niet missen'Anderhalf uur later komen we terug bij de eigenaar, helemaal onder het stro zonder ook maar iets van een uil gezien te hebben. "Ik loop wel even mee". Elf lagen strobalen op elkaar, waarvan de tweede laag 20 cm van de muur afligt en de rest stijf er te gen. Een gangetje dat wel 4 meter diep is. Met je Detail foto omslag Kerkuilbrochure van Vogelbeschermini 78

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1994 | | pagina 28