grote sternkolonie met op de achtergrond die
fraaie strakke Batavierboot op weg naar Enge
land. Vergeleken met de monsters die thans de Wa
terweg uitvaren is duidelijk dat men het bouwen
van mooie schepen is verleerd. En dan koester ik
het De Beerboek "Het Vogeleiland". Toen in
maart 1991 op de Maasvlakte een sneeuwuil ver
bleef kwam Frans Kooymans, een van de auteurs
en inmiddels diep in de tachtig, een kijkje nemen.
Ruim zestig jaar terug zwierf hij er ook rond,
maar dan wel in een gans andere ambiance.
Waarom deze De Beernostalgie? Omdat ik pas
bij de Ventjagersplaat in dicht struweel op een
bordje stuitte met daarop "Stichting Natuurmo
nument De Beer" en nog verdere mededelingen,
gesteld in de gebiedende wijs. Uit de tijd, lang ge
leden, dat de Stichting hier het beheer voerde.
Mijn eerste impuls was het bordje mee te nemen,
iets tastbaar met het woord De Beer er op! Ik heb
het laten staan. De plaats houd ik voor mijzelf.
Want anders komt wellicht een stel megalomanen
achter dat bordje óók de contouren wijzigen.
'De Beer". Een illustratie van J. Voerman Jr., uit het Verkade album "Onze Groote Rivieren'
