Nieuwe lente Foto: J. van Putten. J. van Putten Zeven uur kraait de haan. Dat doet hij al jaren. Precies op dezelfde tijd. Het is dus geen echte haan. Want die kondigt de nieuwe dag aan als de dageraad in aantocht is. Onze wekker functioneert bij de gratie van het stopcontact. Zijn gekukel wordt vertolkt door de nieuws dienst. Maar sinds Pensioen ons loonzakje vult, geven we hem wel eens een klap op zijn knop. Dan soezen we soms een gaatje in de dag. Voorts welgemoed langs de scheerkwast naar bene den. Daar wacht moeder met een boterham, verstopt onder een plak Edammer. Ernaast het aardappelschilbakje... En dan? Rommeltje Deze dag blijven we dicht bij huis. De achter deur open en dicht, dan zijn we er al. Hier, buiten bij het raam van de achterkamer staat de witte kunststof driezitsbank. Kom er gerust bijzitten, zo met het oog op onze tuin. Nou tuin? U moet er zich niet teveel van voorstellen. Eigenlijk niets. Er zijn geen paadjes aangelegd, ook perken ontbre ken. Nergens een bordje met de beschrijving van een plant. Wie of wat er wil groeien wordt nooit een schrepel in de weg gelegd. Er komt dan ook wel eens een naamloze buurten. Er gelden geen re gels en geen belemmeringen. Het is gewoon een rommeltje. Mieren Daar zitten we dan. Een paar mieren stappen driftig langs de klomp aan onze rechtervoet. Het zijn Verkenners uit de kolonie bij het pruime- boompje. Ze hebben ergens een prooi ontdekt. En dan gaat er een sein door de gelederen: op tegel nummer zoveel ligt een vette buit. Dat klopt, want daar is de wesp geland die we zoëven van onze hand hebben geslagen. Het slachtoffer ligt in een gleuf tussen twee tegels. Drie potige L. nigers zijn er in een tijd van een mum bij. Verbazingwekkend hoe snel de communicatie in mierenland zich voortplant. Ze dribbelen er druk omheen. Een mensenoog vindt dat heen en weer gedraaf maar een zinloos gedoe. Maar kijk nu eens, de wesp komt naar boven, op de tegel. Of onzichtbare krachten haar optillen. Nu is het nog maar een kwestie van vervoer. Hoe doen ze dat met z'n drieën? Niks met z'n allen. Twee helpers worden 23

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1995 | | pagina 25