Landschap 19- toen en nu beeld op een aquarel in het Verkade-album "Waar wij wonen (1937) en waarover de bekende Dr. Jac. P. Thijsse schreef "daar kun je onder bloeiende rozen liggen uit te kijken over de zee" (zie Sterna 1993-2)" Thans ligt in de Westenschouwense Inlaag een veel te groot parkeerterrein dat echt wel wat klei ner kan en beter ingepast in het nog steeds mooie landschap, waar het smalle duin overgaat in vochti ge graslanden van de inlaag. Bij Ouddorp was de aangroei van jongere datum. Het gors zoals het hier genoemd wordt, hebben velen van ons nog zo gekend en een wande- lingom de Punt hebben velen ergemaakt. De Punt was dicht begroeid met duindoorn, liguster, ege lantier. meidoorn en vlier vaak met kamperfoelie en heggerank omslingerd. Kees Hanain Goeree, paradijs voor bloemen, vo gels en mensen (1963) noemde dit duinstruweel de "Goereese maquis". In die tijd stond daar pavil joen 't Gorsje" met "prachtig uitzicht-gezellig zitje-prima consumptie". De zoutvegetatie van het gors bij De Punt is diepgaand onderzocht in het proefschrift van M.J. Adriani Sur Ie phytosociolo- gie, la synécologie et le bilan d'eau de halophytes (1945)." Thans loopt de weg naar de Brouwersdam dwars door dit gors en is het sterk verzoet en dichtge groeid omdat het getij er verdwenen is. De Punt van Ouddorp wordt tegenwoordig Punt van Goeree genoemd. Bij Hellevoetsluis was vroeger een soortgelijke landschappelijke situatie te zien bij het gors van De Quack. De Punt van Westenschouwen en van Ouddorp. De kaarten geven de situatie uit 1949 weer. - trés* i dutni'ii 38

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1996 | | pagina 8