Op stap
met Gerard Ouweneel
en zeevogelmest spiegelglad geworden kliffen van
Runde, het zitvlak bevoelde en constateerde "m'n
broek lijkt wel eenaanscholvernest". Onze reukor
ganen bevestigden hoe treffend Jurs' vergelijking
was.
Hoe ouder, hoe meer goederen vogelaars op hun
tochten meetorsen. Die stelling houd ik vooralsnog
overeind. Vroeger was het Pallieter: kijker om, op
de fiets en weg. Hele dagen. Water bij de boer, ap
pels uit de boomgaard en bij een lekke band bede
len om een plakkertje en solutie. Als het uitkwam
slapen in het hooi of bunker. Vespascooters brach
ten de vaderlandse vogeloorden binnen bereik. De
appel uit de bongerd werd na afloop excursie een
patatje mèt. waarna de scooterrit naar Rotterdam.
Waar ons een aanmerkelijke hoeveelheid krachtig
toebereide soep wachtte. Na het nuttigen van deze
potage sloeg slaap meedogenloos toe. Mijn ouders
brachten menig zaterdagavond door in een woon
kamer gevuld met grote lichamen, die tevergeefs
strijd leverden tegen de verrukkelijke slaap die vo
gelaars buiten opdoen.
Allengs krijgen vogelaars ingescherpt dat willen
hun excursies nog aangenamer verlopen, enig or
ganisatievermogen van pas komtNeem de rugzak:
sweater mee, regenbroek, korte broek óók.... alle
zaken die tijdens een dag vogelen op onze breedte
van nut kunnen zijn. Ook veldgids, koffie, veldfles,
leeftocht en dan nog wat persoonlijke zaken waar
toe soms behoort een heupfles met "volledige ver
gunning". Echtgenote Els pleegt kritisch commen
taar te geven als ze mij voor afreis dagje Zeeland
ziet rondscharrelen Maar het weerwerk "je denkt
toch niet dat ik dit voor mijn plezier doe",overtuigt
haar geenszins.
Jur was vaak veel kwijt. In Noorwegen, steeds
opnieuw zoekend rondtastend in de als een gapen
de nijlpaardbek geopende enorme kofferruimte
van de Ford Customline, placht hij tweemaal per
dag op te sommen wat hij kwijt was en weer terug.
Zonder in te lopen. Ten einde raad pakte hij alle
elementaire bezittingen in zijn excursierugzak.
Dat was heel wat.Toen hij, wankelend onder het ge
wicht, voortschuifelde over glibberig Runde en een
van ons informeerde wat hij allemaal meetorste,
kwam als bescheid "m'n verschoningen...!"
