twee weken verblijven. 1974 Die eerste keer zat ik samen met Willi Otzen en "HerrKapitan "in een caravan bij Gottesgabe aan de Selentersee. Herr KapitÉin. was een voormalig scheepskapitein van het Duitse opleidingsschip de "Kornfock", een 4-master zeilschip dat nog wel eens op Sail-Amsterdam verschijnt. De kapitein was gewend te organiseren en overdag werden rondes gelopen en op strategische punten gepost in het bosgebied rondom de horst (het arendsnest), "s Nachts werd op een plek wat dichter bij de nest boom de wacht gehouden met het geweer (waar voor we een speciale ontheffing kregenin de hand - de kogels wijselijk achtergelaten in de caravan. Toch voelde je je met dat geweer in het donker wat zekerder. Allerlei aanvankelijk onbekende gelui den klonken uit de richting van de nestboom. die er overigens als een bijna onneembare vesting bij stond: rollen NATO-prikkeldraad, hekwerk van twee meter, vandaar scheermesdraden schuin om hoog naar de stam en op een meter of drie, vier een ring met uitstekende pennen rond de stam. On danks deze rigoureuze beveiligingsmaatregelen hadden lieden in een voorgaand jaar kans gezien om bij één van de nesten te komen, door met een boog een lijn omhoog te schieten en zo een touw ladder te spannen naar een hoger geplaatste tak. Foto's en gegevens van enkele verdachte personen bevonden zich in de klapper. Ik oefende me dan ook door in het donker zinne tjes in het Duits te pre velen om de eventuele onverlaat met de juiste be woordingen tot de orde te kunnen roepen. Geluid van voetstappen en gekraak van takken was dik wijls afkomstig van wilde zwijnen en damherten. Reëen kunnen een brul geven waar je behoorlijk van schrikt en soms begon de arend middenin de nacht plotseling langdurig en keihard te roepen: kja...kja...kja...kja...kja.., zodat je wanhopig door het d uister naar de nestboom tuurde om de veroor zaker van deze onrust te ontdekken. Mogelijk een Eekhoorn. Boommarter of een uil. Het roepen van Bosuilen en van ver, van de Selentersee, het "whoemp!" van een Roerdomp waren de mooiste geluiden die je 's nachts kon horen. In later jaren bleef dat geweer en de nachtwacht achterwege. Daarvoor in de plaats was een micro foon gekomen die aan de nestboom was bevestigd meteen verbinding naar de caravan,zodat je vanuit je bed in contact bleef met de nestomgeving. De zakflacon met whisky om het nachtelijke "frieren" Bewakersverblijf nabij het arendsnest (nogjuist tussen de bomen zichtbaar). Foto: Kees de Kraker.

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1996 | | pagina 7