twee weken verblijven.
1974
Die eerste keer zat ik samen met Willi Otzen en
"HerrKapitan "in een caravan bij Gottesgabe aan
de Selentersee. Herr KapitÉin. was een voormalig
scheepskapitein van het Duitse opleidingsschip de
"Kornfock", een 4-master zeilschip dat nog wel
eens op Sail-Amsterdam verschijnt. De kapitein
was gewend te organiseren en overdag werden
rondes gelopen en op strategische punten gepost in
het bosgebied rondom de horst (het arendsnest),
"s Nachts werd op een plek wat dichter bij de nest
boom de wacht gehouden met het geweer (waar
voor we een speciale ontheffing kregenin de hand
- de kogels wijselijk achtergelaten in de caravan.
Toch voelde je je met dat geweer in het donker wat
zekerder. Allerlei aanvankelijk onbekende gelui
den klonken uit de richting van de nestboom. die er
overigens als een bijna onneembare vesting bij
stond: rollen NATO-prikkeldraad, hekwerk van
twee meter, vandaar scheermesdraden schuin om
hoog naar de stam en op een meter of drie, vier een
ring met uitstekende pennen rond de stam. On
danks deze rigoureuze beveiligingsmaatregelen
hadden lieden in een voorgaand jaar kans gezien
om bij één van de nesten te komen, door met een
boog een lijn omhoog te schieten en zo een touw
ladder te spannen naar een hoger geplaatste tak.
Foto's en gegevens van enkele verdachte personen
bevonden zich in de klapper. Ik oefende me dan
ook door in het donker zinne tjes in het Duits te pre
velen om de eventuele onverlaat met de juiste be
woordingen tot de orde te kunnen roepen. Geluid
van voetstappen en gekraak van takken was dik
wijls afkomstig van wilde zwijnen en damherten.
Reëen kunnen een brul geven waar je behoorlijk
van schrikt en soms begon de arend middenin de
nacht plotseling langdurig en keihard te roepen:
kja...kja...kja...kja...kja.., zodat je wanhopig door
het d uister naar de nestboom tuurde om de veroor
zaker van deze onrust te ontdekken. Mogelijk een
Eekhoorn. Boommarter of een uil. Het roepen van
Bosuilen en van ver, van de Selentersee, het
"whoemp!" van een Roerdomp waren de mooiste
geluiden die je 's nachts kon horen.
In later jaren bleef dat geweer en de nachtwacht
achterwege. Daarvoor in de plaats was een micro
foon gekomen die aan de nestboom was bevestigd
meteen verbinding naar de caravan,zodat je vanuit
je bed in contact bleef met de nestomgeving. De
zakflacon met whisky om het nachtelijke "frieren"
Bewakersverblijf nabij het arendsnest (nogjuist tussen
de bomen zichtbaar). Foto: Kees de Kraker.