BP mm WmÈ te compenseren, kon zodoende achterwege blij ven. Een hokker Allerlei mensen, vogels, dieren en planten leer de ik tijdens de zeearendbewaking (periode van veertien dagen in maart, april of mei) kennen,maar van de Zeearend zelf zagik al die jaren betrekkelijk weinig. Bij de caravan stond een telescoop altijd op de horst gericht en het doen en laten van de aren den bij het nest werd nauwgezet geregistreerd. Je zag de vogel of een stukj e er van, urenlang op of bij het nest, een paring of een broedaflossing. Erg spectaculair was dat allemaal niet. Ook als je ze, heel zeiden, zag jagen langs de oever van een meer of visvijver waar ze meestal Meerkoeten vingen, was de spanning lang niet zo groot dan wanneer je een Boomvalk, Slechtvalk of Smelleken een prooi ziet achtervolgen. De jachtwijze heeft meer weg vaneenTorenvalkofeen Ruigpootbuizerd:wieke- lend boven de Meerkoet, die steeds maar onder duikt tot hij uitgeput is en dan door de arend gepakt wordt. Ook wordt vaak vanaf een zitplaats aan de rand van een plas een watervogel in glijvlucht over rompeld of een paaiende Brasem uit het water ge vist. Een beetje logge vogel lijkt het. Heel wat an ders dan het baltsen van Buizerden dat ik vaak te zien kreeg en die daarbij buitengewoon fraaie staaltjes van luchtacrobatiek lieten zien. Landschap bij Gottesgabe in mei. Foto: Kees de Kraker. Broedsukses In de loop van de jaren nam het broedsukses van de Zeearend in Sleeswijk-Holstein langzaam toe. Begin jaren zeventig was dat miserabel. Buiten het feit dat eieren door eierverzamelaars uit de nesten werden gehaald, gingen deze wel eens kapot van wege dunschaligheid of stierf het embryo in het ei dooreen hoog gehalte aan gifstoffen zoals DDT en PCB's. Het was de Nederlandse toxicoloog Koe man die deze zaken aan het licht bracht. De embry o's in de eieren van het nest dat ik in 1974 bewaakte waren vermoedelijk afgestorven door de trillingen van een zeer laag overvliegende legerhelikopter. Ook oude vogels kwamen soms om door het eten van vergiftigd aas, dat voor kraaien en Buizerden was uitgelegd, door afschot of in een klem terecht. Na een dieptepunt van 3 broedparen in 1982 broeden er nu weer 6-8 paar Zeearenden in Slees wijk-Holstein en een veel groter aantal in het aan grenzend deel van voormalig Oost-Duitsland in het merengebied van Mecklenburg. Draagvlak bescherming De Zeearend had in Duitsland als Wappenvo- gel" een sterke symbolische waarde (zoiets als de Nederlandse leeuw), met name in jagerskringen was men daar gevoelig voor. Meer dan in Neder land bestond (bestaat?) de Duitse natuurbescher ming uit mensen die uit deze wereld afkomstig zijn. Wé§fe$v?

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1996 | | pagina 8