Wilde Zwanen omgeving Zonnemaire. februari 1997. Foto: Wim tie Vos.
plaats in het slootje. De winter werd grimmiger en
de Kleine Zwanen zwierven steeds verder uit over
het eiland. Zo niet de Wilde Zwanen. Die waren
veel honkvaster. Toen stukje voor stukje het gras
land werd geploegd, begonnen de Wilde Zwanen
naast dat perceel aan een meer dan een meter hoge
afvalhoop van winterpeen. Die hoop werd door de
Wilde Zwanen volledig opgegeten. De sierlijke
spierwitte zwanen veranderden in een groep zwa
nen die besmeurd was met vuile oranje modder-
strepen en vlekken. Een zwaanonwaardige verto
ning. Een zwanenstal waarin de dieren alle
schaamte voorbij leken te zijn. Als varkens dam-
melden ze in de drab van een soort winterpeen-
mestvaalt. Daarna gingen ze over op een iets min
der grote winterpeenberg, die eveneens werd
geslecht. De Kleine Zwanen hadden duidelijk min
der belangstelling voor de winterpeen.Toen wer
kelijk alles was opgegeten, verplaatsten ook de
Wilde Zwanen zich naar elders. Enkele dagen
nadat de dooi intrad, werden ganzen en zwanen op
veel akkers verjaagd. Een grote groep Rietganzen
en Kleine Zwanen streek neer tussen Noordgouwe
en Zonnemaire, maar die vogels foerageerden op
suikerbietenafval naast een reeds geplukt sprui
tenveld. Begin februari waren veel ganzen al weg
getrokken en ook de Kleine Zwanen waren verd
wenen.
Vanaf half februari observeerde ik iedere dag
zo"n 14 Wilde Zwanen,die een nieuwe voedselbron
hadden ontdekt. Op bovengenoemd spruitenveld
waren ze dagelijks aanwezig. Ik vermoedde dat het
om verzwakte vogels ging en was benieuwd hoe
langze nogzouden blijven. Met de auto volgde ik ze
legen de schemering wanneer ze vertrokken naar
de Grevelingen. Ze bleken aan de noordkant van
de Veermansplaat de nacht door te brengen. Op 25
februari vertrokken tegen een blauwe lucht, luid
roepend, zes Wilde Zwanen. Ik genoot van hun
"zang". Ze pasten weer in "Het Grote Gedicht".
De volgende dag vond ik ze niet meer terug. Ze
waren op weg naar hun zomerverblijven in Noor
wegen. IJsland of elders.
47
