Op Stap Teken met Gerard L. Ouweneel Best mogelijk dat met de optiek, veldgids en notitieboek de 'Tick Remover Set' binnenkort tot de standaarduitrusting van vogelaars zal behoren. Want in de folder staat dat iedereen die op één of andere manier met de natuur in aanraking komt. rekening moet houden met de kans te wor den gebeten dooreen teek én zo de Lyme-ziekte op te lopen. En een paar pagina's verder:'kijk in ieder geval aan het einde van de dag goed of u ergens op uw lichaam teken hebt, of nog beter, laat uw lichaam controleren'. Die aanbeveling opende een luik naar die dolle avond in een onderkomen langs de Amurrivier, in de buurt van Khabarovsk in Ussurië. Daar. in het verre oosten van de voormalige Sovjet-Unie. werd die raad in de praktijk gebracht. Nadat ons gezel schapje een paar jaar eerder in Bratsk, ook in Sibe rië, met achteloos schouderophalen had gere ageerd op teken. Een van ons merkte bij terugkeer uit de taïga een wezentje op dat met succes bezig was zich toegang te verschaffen tot zijn tors. De haast waarmee daarna een Siberiër de reisgezel in zijn Lada afvoerde richting arts. had met ons moe ten inprenten wat minder luchthartig in het Siberi sche woud naar vogels te speuren, alleen, toen waren wij nog niet zover. Zes jaar later wel. Althans, over Ussurië had ons de mare bereikt dat daar zeer veel gretige teken huisden. Maar eenmaal op excursie in het Ussuri- sche woud met al die fijne vogelsoorten waarvoor de reis was ondernomen, vergaten wij het tekenge vaar terstond. Tot na een poosje struinen de gids zichzelf nauwgezet monsterde en ons het resultaat toonde van de inspectie: tekenPrompt sloegen wij ook aan het zoeken. Het resultaat verbijsterde. Overal en op de absurdste plaatsen teken, sommi ge al aardig vastgebeten.. De gids demonstreerde een techniek hoe de beestjes te verwij deren,een in greep die wij met wisselend succes toepasten. Na die eerste tekenrazzia ging de excursie anders ver lopen. Voortdurend inspecteerden wij bezorgd de ledematen en regelmatig was er de besmuikte vraag 'wil je even op mijn rug kijken?'. Vaak te recht, de gids liet zien hoe teken hun aanslagen ple gen: bracht een passant het kniehoge gras in bewe ging. dan lieten de beestjes zich vanaf de halmen parachuteren, waarna ze met verontruste snelheid 29

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1998 | | pagina 3