Op stap Lila dame met Gerard Ouweneel Op geen wereldkaart ontbreekt Uelen (Oeëlen). Niet omdat qua omvang deze nederzetting zich kan meten met New York. Londen of Sao Paulo. Maar omdat cartografen begeren op de weinige plekken van de wereld waar deze nog leeg is, toch namen neer te zetten. Op de hoek van Bering Straat en Chukchi Zee werd dat Uelen,één straat met huisjes. Op 18 juli ging de FedorMatisen voor anker op de rede van die ene straat. Ver weg Grijze Walvis sen en dichterbij een stroom van door de Bering Straat naar het zuiden trekkende Middelste Ja gers. 'The most miserable place in the world with the most unfriendly people' had de marconist bij inschepen op zodiacs ons toegevoegd. Maar die op merking deerde niet. Ergens in die oneindige leeg te achter Uelen moesten zich Beringstrandlopers ophouden. En die begeerden wij te vinden. Hoe die leegte te exploreren was niet duidelijk. Eenmaal aan wal stapten Igor en Vasily resoluut de poort binnen van de ook in Uelen aanwezige kazerne,die veel weg had van zo'n fort uit westernfilms. 'We want to try to get an armytruck' verklaarden ze. Be vooroordeeld jegens het Rode Leger als gevolg van tientallen jaren Koude Oorlog, keken wij be dremmeld toe hoe beiden welbespraakt en met veel gebaren richting ons en het achterland, een le gertruck opeisten. Ze vingen bot. En met een 'I do not know armies in other countries but the Russian army is the most stupid in the world1 sloeg Igor het modderige karrespoor in dat die oneindige leegte invoerde.Wij volgden.zwaarbewapendmet optiek en teleapparatuur. Smirnoff Lang liepen wij niet. Uit de nederzetting maakte zich een voertuig los dat er uitzag of het nog deel genomen had aan de Eerste Wereldoorlog. De gid sen hielden het vehikel vastberaden aan. Samen- hurkend in de laadbak ging het even later verder. Uit het niets kwam een motorfiets voorzien van zij span achterop. De bestuurder geleek sterk op Pier re Smirnoff, met wiens wodka hij blijkens zijn rijstijl eerder die dag een innige relatie had onder houden. Een dame had haar verzamelde gestalte in het zijspan gepropt. Gekleed in een fel lila gekleur de regenjas, torste ze een enorme gitaar. Met als enige bovenkleding hemd en colbert, bereed Smir noff zijn motor gelijk een amazone die in de piste de bedrevenheid in het paardrijden demonstreert. De dame in lila met gitaar zat roerloos in het zijspan, ten prooi aan niet te becijferen gedachten. Kreten slakend en wijdse gebaren makend reed Smirnoff dan weer voor en dan weer achter ons. Al bij al be zorgde het tafereel wel afleiding, maar wij hadden ons toch een andere voorstelling gemaakt van het geen de toendra van Chukchi schiereiland te bie- denzou hebben. Later dan voorzien raakte ons ver voermiddel vast. Bij de Beringstrandlopers zodat weldra, naast elkaar, zich twee kringen lieden had den gevormd. De vogelaars rond de begeerde,naar later thuis bleek zeer fotogenieke steltlopers en de voertuigdeskundigen rond het vastgeraakte vehi kel. Het gebeuren bracht Smirnoff in extase. Met de muzikale dame nog steeds in het zijspan, voerde hij joelend de motor verder het terrein in, kennelijk om de bodem daar te testen. Dus raakte ook hij vast. Inclusief gitaar werd de lila dame uit het zij span gepeld. Eenmaal op de toendra gezet begon ze, zeer displaced en soms een klaaglijke roep uit stotend. af te wachten. Potige lieden vingen aan met de motor uil de prut te trekken. Met het vooruitzicht voorlopig nog niet weg te zijn. zwierven de vogelaars uit over de toendra. Hetgeen een schitterende flora, Alaska-, Rood- keel- en Bairds Strandlopers alsmede het obligate paartje Kleinste JSgers opleverde. Ver weg op zee, scherp gestoken in het helle licht van hoognoorde lijke breedten, lag de Fedor Matisen, met rondom walvisruggen en -staarten. Voorzien van een de putatie om hulp te mobiliseren, tufte de inmiddels bevrijde motor richting Uelen. Met succes. Want een poosje later verscheen zo'n dreigend donker militair voertuig van TV-beelden gemaakt op plaatsen waar het mis is in de wereld. Die moloch trok ons voertuig los als was het een veertje. Aardi ge dingen uitwisselend over het Rode Leger, hurk ten wij even later weer in de laadbak, terug naar Uelen. Pierre Smirnoff met dame in lila en gitaar in zijspan vervolgden hun weg de oneindige leegte van Chukchi in. Ik denk nog vaak aan ze. 4

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 1999 | | pagina 4