stand hoort echter bij duinen. Dat behoor je weten
als je er een huis koopt, het is immers geen polder
waar de waterstand kan worden geregeld.
Tot 1935 stoven de Verklikkerduinen nog vrij.
Daarna lag het reliëf stevig vast onder een dichte
helm- en struikbegroeiing. Alleen naast het Ver
klikkerpad is op de foto wat verstuiving te zien.
Door de Verklikkerduinen lopen drie slagen
naar het strand: Vuurtorenpad, Middenpad en
Verklikkerpad. Deze paden zijn voorzien van be
tonplaten: wel praktisch maar niet fraai. Evenwij
dig aan de kust tussen Vuurtorenpad en Verklik
kerpad ligt door de duinen een mooi zandpad met
telkens verrassende uitzichten. Dit pad is ge
maakt in de jaren '60 door de Dienst der Domei
nen, die er toen het beheer voerde. Met deze ont
sluiting verdween wel de rust in sommige
duinvalleien en na 1968 broedde er vermoedelijk
om die reden de Grauwe Kiekendief niet meer.
Achter de duinen zien we het steeds breder
wordende strand. Het is een aangroeikust met
j onge duinvorming die vaag zichtbaar is. De kust is
geheel anders dan de afslagkust bij Westenschou-
wen met een smal strand. In zee zien we tenslotte
met laagwater de Bollen van het Nieuwe Zand,
een deel van de Banjaard, waar de brandingsgol-
ven breken.
Nogmaals merken we op dat de zwart-wit
prentbriefkaarten uit de jaren vijftig van de vorige
eeuw een prachtige documentatie vormen van het
toenmalige landschap!
