Die visjes sprongen overigens niet voor niets uit het water omhoog. Het was zeker niet uit dartel heid dat ze het luchtruim verkozen. De sportvis sers aan het uiteinde van he t piertje bij B urghsluis wisten het ook wel: daar moet j e ingooien want die vis wordt achterna gezeten door Geep, M akreel of Zeebaars. Met kunstvisjes proberen de vissers deze roofvissen aan de haak te slaan. Naar verluidt zou er dit jaar heel veel Kanaal haring (genoemd naar de paaiplaats) in de zuide lijke Noordzee zitten. Al een aantal jaren gaat het beter met de haringstand. Hopelijk weten de vis sers zich een beetje in te houden anders is het weer vlug gedaan en klapt de stand voor de zoveelste keer in door overbevissing. Een goede harings tand is gunstig voor de kust-en zeevogels. Niet al leen voor vogels trouwens. Zo zagen we het afgelopen weekend (7 septem ber) nabij de Plompe toren, de kop van een Zee hond boven water steken. Het dier keek een poos je rond en dook toen onder. Wij speurden het water af op zoek naar de plek waar de zeehond weer zou opduiken. Dachten hem te zien, maar nee het was een rug met een vin. Niet één, maar wel vier, vijf Bruinvissen, want dat waren het, zwommen daar rond. Regelmatig doken ze. De zeehond was in korte tijd al een heel eind verder. Andere mensen zonder verrekijker keken nog verwachtingsvol naar een kop, die bij nadere be schouwing een drijver bleek te zijn, misschien van een kreeftenkorf. Drukker. Veel fietsers, auto's, kleine bootjes. Het fraaie nazomerweer en het fietspad dat te genwoordig van Zierikzee tot aan de Westbout loopt maakten de route tot een Oosterschelde- boulevard. Aan de ene kant die sfeer van vroeger, rijkdom aan vogels, vissen, zeehond en bruinvis sen,aan de andere kant de toegenomen mobiliteit en ontsluiting. Op de akkerrand van Willem Smallengange net voorbij de Koudekerkse inlaag was het rustig. In de eerder geplaatste inloopvallen zat inderdaad de gezochte Noordse woelmuis en op de bloeien de Zeeaster die daar staat, vloog de zeldzame Schorzijdebij. Hoog in de lucht miauwden zeven Buizerds. Het leven is soms zo slecht nog niet. VtMSiv

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 2003 | | pagina 11