met Gerard Ouweneel ken, met op de achtergrond de Kwade Hoek en Noord Pampus, liep op de voorgrond aanzienlijke averij op als gevolg van kleurrijke en gerucht ver oorzakende taferelenmet pleziervaartuigen, van waar uit lieden de grote plaat in bezit hadden ge nomen. Geen vogels. Ik besloot mij naar Maasdam te haasten. Dat ging te gehaast, naar bleek op Overflakkee. Aan het einde van de Bosweg waren nijvere poltie- mensen neergestreken, die mij nadrukkelijk te verstaan gaven te parkeren in de berm. Een goed geslaagde politieagente, uitgedost in een zomer- tenue dat haar erg goed stond, kwam naar de auto toe. 'U reed te hard, mijnheer' 'Hoe hard mag het hier dan?' was mijn stupide vraag, waaraan de gemoedsstemming 'ook dit nog' niet vreemd was. 'Zestig kilometer' 'Hij reed eenenzeventig. En ook geen gordel om' riep de mannelijke collega die exer ceerde met een lasergun. 'Neen', was haar repliek, 'die was om'. Ik meende er goed aan te doen dit zo te laten. Toegege ven, bij het uitoefenen van het stop-and-go vogelaarsbedrijf op binnenwegen, blijft die gor del meestal functieloos hangen. Maar zoeven rijdend op die Bosweg, was ik juist begonnen het ding om te doen. 'Zo, u bent vogelaar' zei de agente, mijn kijker en de achter in liggende doploze telescoop monsterend. 'Vorige week was er bij de eendenkooi van Rood nat, in de Alblasserwaard, een Kleinst Waterhoen en een Ral- reiger.Dat was een schitterende vogel...! En ze begon enthou siast te beschrijven hoe mooi de Ralreiger was. Dat enthousias me stond haar ook erg goed. Ik kon de Alblasserwaardse vogel(aars)hype gelukkig wisselen. Ik was ook bij de kooi van Roodnat, zij het traditiegetrouw te vergeefs. Er volgde een leuk gesprek over vogels, waarin ik erg mijn best deed ik vertelde al, het was een aantrekkelijke agente. 'Hier achter zit een Visarend', zei ik, richting Ventjagersplaat wijzend. Moed puttend uit haar reactie 'oei, een Visarend!', nodigde ik haar uit mee te gaan om de Visarend op te zoeken. Haar glimlach zal ik niet licht vergeten. 'Ik laat het bij een waarschuwing...', was haar af scheid. Zondag 20 juli was toch niet helemaal een pech dag. Tekening: Kees de Kraker. 39

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 2003 | | pagina 9