met Gerard Ouweneel
de Boulevard, waarvandaan Jan vanTussenbroek
de op het Wijde Slik van De Beer op palen rusten
de Zeearenden zag. Thans Europoort, hier zelfs
zonder een schermpje van populieren. Hadden de
autoriteiten ingezien dat een poging om de aan
blik van Europoort weg te nemen, onbegonnen
werkzouzijn? Wel vogels. Een Bruine Kiekendief
en zelfs soorten die een halve eeuw eerder ontbra
ken: Grauwe Ganzen, Kleine Karekiet en
Bosrietzanger.
Besnuffeld
Op de Boulevard een opmerkelijke dichtheid
aan hondendrollen. Kort na aankomst verscheen
dan ook een man, die qua uiterlijk en motoriek
wat weg had van generaal De Gaulle. Rond hem
dolden twee bakbeesten, die vrijmoedig aanvin
gen met besnuffeling van mijn tors. De man liep
door. Zelfs het obligate 'ze doen niks hoor' kon er
niet af. Later op die achtste juni weer een treffen
met honden. Op het autostrand rolden twee kort-
potige rolmopsjes op mij af, nijdig keffend, gelijk
een wei vol Brandganzen. Uit zo'n rijdende bun
galow, een Hymer, verscheen een dame, nu wel
met 'ze doen niets hoor. mijnheer', uitgesproken
met onmiskenbare Rotterdamse tongval. En ver
der 'maar ja, u draagt zo'n gek ding. Daarvan
schrikken ze.De dame doelde op de telescoop.
Inderdaad, die achtste juni ging voorbij in de
sfeer van dat-nog-wel-en-dat-niet-meer. De vo
gels staken in soort en aantal schril af met die van
50 jaar eerder. Even overwoog ik Voomse Duin.
een oord waar Han en Martin Benard fijne
vogelbelevenissen opdoen. Ik zag ervan af. Vóór
de avondspits ging het terug langs de Groene
Kruisweg. Met naar binnen gekeerde blik. Waar
om was ik weer gegaan? In de verwachting en het
verlangen iets terug te vinden van de glorie van
vroeger? Ik vreesde van wel en nam mij voor dat
dit de laatste maal was. Maar tegelijkertijd wist ik
dat het opnieuw zou komen tot een sentimental
journey naar het Brielse Gat.
Tekeningen: Kees de Kraker.
49
