a
De avifauna-fetisjist
Gert-Jan de Zoete, Lid redactiecommissie 'Tussen Haringvliet en Greveiingen')
Toespraak ter gelegenheid van de aanbieding van het gelijknamige boek op de jubileumvie
ring d.d. 22 april 2004.
13 Meter en 46,7 cm! Met ingehouden adem be
keek Bert nog eens of zijn aflezing wel klopte: Ja.
inderdaad 13 meter en 46,7 cm. Bert zette voor de
zekerheid een klein zwart streepje op de gepaten
teerde rolmaat. De indrukwekkende rij avifau
na's, in zijn van gepolitoerd mahoniehout ge
maakte boekenkast, het kost wat, maar dan heb je
ook wat, was inmiddels aan de negende rij begon
nen. Bert had er lang over nagedacht: zal ik ze op
alfabetische volgorde zetten, op naam van de uit
gever, op ruglengte, op -dikte, of zal ik een min of
meer aardrijkskundige volgorde aanhouden per
provincie, zo van Groningen, Friesland enzo
voorts tot aan Limburg, of toch maar Flevoland
als laatste? Maar uiteindelijk had Bert er toch
voor gekozen om de ruglengte op elke drager net
jes af te laten lopen. Waarom maakten al die voge
laars hun avifauna niet even
groot. Dat borg toch veel ge
makkelijker op? Bovendien
zou het dan niet zo'n zooitje
zijn. Alhoewel je op zijn ma
nier van opbergen wel heel ge
makkelijk zag waar het boek
uiteindelijk tussen vandaan
was gekomen. Vogels van de
IJsseldelta stond precies tus
sen Vogels van de Vechtstreek
en Vogels uit Lutjebroek. Daar
had je weer zoiets. Daar kon
Bert zich echt dood aan erge
ren. Niets toch mooier dan De
vogels vande vogels
vande vogels vanen dan
kwamen ze opeens met Vogels
uit Lutjebroek. Rare mensen
toch die vogelaars.
I |Q Het zweet stond bijkans op
(od) Bert's voorhoofd. Omzichtig
fr-, trok hij één van zijn dunste,
maar wel langste avifauna's
tussen twee andere vandaan.
Nu van onderaf, want de vorige
keer had hij hem ervan boven
af tussenuit getrokken en als je
dat niet steeds netjes afwissel
de, kwam er een soort perma
nente duim- en wijsvingeraf
druk op de band te zitten. Het
moest wel netjes blijven en De
Vogels van Zwingelspaan kon
den zich verheugen op zijn bui
tengewone belangstelling. Een
kleine glimlach speelde rond
zijn mond; zou het overmatig
voorkomen van reigers in
Zwingelspaan geleid hebben
tot deze dunne en juist lange
uitgave? Waren alle vogelaars
dan maar zo voorspelbaar. Dat
zou het leven er toch een stuk
gemakkelijker op maken.
Nee. dan die laatste keer dat
hij de Vogels van Snakkerbu-
ren had doorgespitHad hij me
toch een kanjer van een fout
ontdekt! Bij de waarnemingen
van de Citroenkwikstaart,
waarvan er overigens maar
eentj e geboekstaafd was, bleek
de Latijnse naam foutief ge
speld: Motacilla citereola, in
plaats van Motacilla citreola.
Toen Bert die fout ontdekt
had, sloeg zijn hart bijna een
slag over en moest hij toch
even gaan zitten. Nog eens had
hij goed gekeken. Ja inder
daad, er stond een e teveel in.
Hoe is het in de wereld moge
lijk. Direct daarna had hij de
uitgever gebeld om zijn beklag
0 flo\
10
