Slakkenexcursie Schelphoek - Serooskerke Harry Raad Op 29 februari 2004 bezocht de Slakkenwerkgroep Beveland de Schelphoek bij Serooskerke, Schouwen. Aanwezig waren Petra Sloof, Ine van de Ven en Harry Raad. Zes leden hadden om diverse redenen afgezegd. Voor de aanwezigen was het aangenaam vertoeven in de natuur, met volop zon in een egaal blauwe hemel. De slakken lieten het een beetje afweten. Gebiedsbeschrijving De Schelphoekis een natuur- en recreatiege bied van Staatsbosbeheer.gelegen aan de Ooster- schelde. Bij de Ramp van 1953 sloeg hier een enorm gat in de dijk. Een deel van de overspoelde polder is nooit meer teruggewonnen en het bleef als een soort baai aan de Oosterschelde liggen. Die baai grenst aan een nieuwe dijk, die vergele ken met de oude situatie meer landinwaarts werd gelegd. Voor het sluiten van de doorbraakkreek waren caissons nodig, waarvan er één nog een paar meter boven maaiveld uitsteekt. Binnen dijks ligt de kreekrest, omgeven door bos en wat grasland. De gronden langs zo'n doorbraakkreek waren agrarisch gezien niet rendabel te maken en werden,zoals in die tijd gebruikelijk, ingericht als natuur- en recreatiegebied: bos met wandel- en picknickmogelijkheden. De baai is lang gebruikt als werkhaven in het kader van de Deltawerken. Toen die activiteiten waren afgerond lag het ge bied kwetsbaar te grabbel voor het waterrecre- atiecircus. Dat is het gelukkig bespaard gebleven. Het werd als nieuwe natuur ingericht, met een duinoever en een vogeleiland, geheel overeen stemmend met de filosofie van Plan Tureluur. Slakken rapen. Voor het "Atlasproject Nederlandse Mollus- ken" raapten we weer vlijtig slakjes. We hebben gekeken in de duinen, het bos/struweel en langs de muur van de caisson. Voordat we het terrein ingingen lieten we ons de koffie van Petra goed smaken. Ze had ook een pot met Segrijnslakken bij zich. Niet om op te eten, maar te showen. Haar buurman kwam er mee aanzetten; gevonden achter een luik van een raam. De beesten waren aan het overwinteren.ge- zien de wittige afsluitplaatjes in de mondopening. Petra zou ze liefdevol achter op haar erf dumpen, aannemend dat ze haar tuin met rust zouden laten. Na het zien van zoveel dikke slakken, zeker twintig, waren we extra gemotiveerd voor het zoekwerk. Duintjes De opgeworpen duintjes toonden flink wat re liëf, afwisselend waren er lage, droge valleien en stukken met hogere kopjes. Op de scheiding van beide zagen we de eerste slakkenhuisjes. Eerst tal rijk tussen de helm en later ook op de lager gele gen open mosvlakte. Het bleek allemaal Grofge- ribde grasslak. Op de mosvlakte hebben we naarstig gezocht naar Mostonnetje, maar die liet verstek gaan. Op weg naar de hooggelegen cais son vonden we de eerste huisjes van de Grote karthuizerslak. Caisson De caisson ligt op de kruin van de zeedijk. We verlieten de duinstrook en begaven ons in het mi lieu van gras en brandnetelruigte rondom de ko lossale, betonnen doos. Hier en daar groeiden vlieren tegen de wand. De grens van beton en ruig te leverde de meeste slakken op. waaronder de reeds genoemde Grote karthuizerslak, alsook Grote blinkslaken Behaarde slak. Er werd slechts een enkel fragment van de Tuinslak gevonden. Bos en struweel We verlieten het beton voor de afdaling naar het binnendijks gelegen bosgebied. Hier lag op de schaduwplekken nog flink wat sneeuw, maar ge lukkig had de zon de bodem op veel andere plek ken wel bereikt. De vegetatie van de struweel- randen langs het pad was dicht, onder andere met braamtakken. Niet erg aantrekkelijk voor slak- kenonderzoek. Vlak langs het pad was de houtige ruigte geklepeld en had het niet veel zin om wat strooisel voor het onderzoek naar de kleinste slakjes te zeven. Een plek onder Grauwe wilgstru- 100

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 2004 | | pagina 22