De tekening van een Steenarend uit de vakantiewoning van Gerard Ouweneel. Deze tekening werd in de jaren zestig
gemaakt door de Zweed Dag Peterson. Foto: Eric Menkveld.
Het belangrij kste was om zoveel mogelij k ken
merken in de hersenpan op te slaan en dat waren
achtereenvolgens: een zeer lange witte staart met
zwart aan het eind, een tamelijk donkere vogel
met flinke haaksnavel,daarachter bij de kop rood
tot roestbruin zeer duidelijk te zien Wat verder
zeer opvallend was, waren de witte veren op zowel
de onder- als bovenvleugels (zoals in de ANWB-
vogelgids van Europa blz. 77).
De arend vloog op ongeveer 35 meter hoogte en
liet zich van alle kanten bekijken. Hij/zij vloog in
een cirkel om mij heen en ik had het gevoel dat ik
als prooi werd gezien. Rond de arend vlogen en
kele Huiszwaluwen. Het waren slechts stipjes die
zijn bezoek kennelijk niet konden waarderen.
Het hele gebeuren duurde slechts enkele minu
ten, waarna de arend weer richting volle zee vloog.
Van alles schoot er door mijn hoofd. Met wat
voor arend had ik net een ontmoeting gehad. Jam
mer dat ik alleen was, zodat het altijd een onbe
vestigde waarneming zal blijven zonder verder
bewijsmateriaal.
Na deze enerverende belevenis door het duin
naar het strand, aangekomen bij mijn gezinsle
den. het hele verhaal uitgebreid verteld en na
tuurlijk gevraagd of zij die joekel hadden gezien.
Helaas niet. nou was George er niet bij. want die
mist niet zo snel iets. Dat zou spitten in de vogel
boeken worden vanavond.
Zwemmend rondkijken
Vervolgens werd het tij d om aftekoelenvande
belevenissen, dus maar een frisse duik genomen.
Het water was bepaald niet warm, maar eenmaal
goed nat bleek het mee te vallen. Samen met Erik
zijn we toen richting vuurtoren gezwommen.
Onderweg was er nog van alles te zien; zo vlogen
er nog heel wat vlinders boven zee, die door de
sterke landwind de zee op waren gedreven en nu
trachten de kust weer te bereiken. Het waren
voornamelijk Atalanta's en Witjes. Regelmatig
kwam een Grijze zeehond met zijn kop nieuws
gierig boven water kijken en zwom een tijdje met
ons mee.
Vanuit de zee was ook te zien dat erTapuiten op
het strand aan het foerageren waren. Het zijn
trekkers, die hun honger proberen te stillen door
de talrijk voorkomende vliegen te vangen. Wat
zijn het toch prachtige vogels dieTapuiten! He
laas zien we ze alleen maar op doortrek. Dat was
vroeger wel anders, toen hadden we op Goeree
nog tientallen broedparen.
Vleermuis
Na en tweede zwempartij stonden Clarie en ik
bij de waterkant even op te drogen en daar kwam
al weer een bizarre waarneming aan. Het was dit
keer geen vogel, maar een vleermuis (soort onbe
kend), die op ongeveer op 50 cm hoogte vloog.
Toen we hem als vleermuis herkenden, rende ik
om mijn verrekijker die aan het windscherm hing.
Al snel was het beestje in beeld en vloog recht op
het klifduin af. Daar aangekomen steil naar boven
om vervolgens in het duin te verdwijnen.
80
