Flitspalen Met de autorit van Maasdam naar Westkapelle is twee uur gemoeid. Mits dan geen stops bij de fijne vogelgebieden onderweg en waakzaamheid voor de gaanderij van flitspalen langs de N59. Om hieraan te voldoen kost zelfbeheersing. Ik leg uit waarom. Van Maasdam naar Walcheren voert de route achtereenvolgens langs het Oude Land van Strij- en, de Ventjagersplaat, de Grevelingendam, de Prunje en over de Neeltje Jans. Er zijn meer fijne terreinendus excuses aan de vogelaars die vinden dat dit rijtje onvolledig is. Om bij deze gebieden niet te stoppen, moet de vogelaar over karakter vastheid beschikken. Dat betekent zonder op of om te kijken rijden op de automatische piloot. Maar flitspalen beletten het voort denderen als een zombie. En in Zeeland staan wat van die din gen. Goeree-Overflakkee vertoont daarbij ook op dit gebied zeer Zeeuwse trekjes. Toegegeven, meestal zijn een paar van die flitspalen vernield. Zo te zien hebben de daders daarbij een scala aan hulpmiddelen ter beschikking, wellicht tot land bouwtrekkers toe. Die steeds opnieuw onttakelde palen verbazen, want per saldo deel ik de Zeeu wen in bij de categorie gezagsgetrouwe landgeno ten. Of niet? Hoe dan ook, ik geef toe dat bij het zien van zo'n onklaar gemaakte flitspaal, ik soms een heimelijk gevoel van 'net goed' moet onder drukken. Want vogelaars hebben vaak haast en in middels betaalde ik het equivalent van een rijtje begeerlijke vogelboeken aan verkeersboetes, op gelopen via Zeeuwse flitspalen. In de verkeerde setting Zondagochtend 2 oktober 2005 vergde Maas- dam-Westkapelle net anderhalf uur, deze maal zonder dat nadien het Centraal Justitieel Incasso Bureau voor deze rit een declaratie op de gang mat deponeerde. Reden van die haast was een ju veniele Vorkstaartmeeuw. in mijn beleving een van die soorten waarvan men er nooit genoegziet. Wees gerust,deze maal geen poging tot verklaring wat een Vorkstaartmeeuw in mijn gemoed over hoop haalt. De bewuste vogel verbleef al een paar dagen in Westkapelle, binnendijks op een aardap pelakker, een entourage die afbreuk deed aan de verheven eigenschappen die ik deze meeuw toe dicht. U kunt daarover schouderophalend reage ren.maar hierin staik niet alleen.Toen najaar 2000 een Vorkstaartmeeuw lange tijd verbleef op een akker bij Nieuwkoop, ging een vriend niet kijken. Hij vond zo'n plek niet kunnen. 'Een Vorkstaart meeuw hoort je op zee te zien', legde hij geduldig uit. Bij aankomst op de zeedijk stond een drom vo gelaars door telescopen over zee te turen. Van tot tijd waren er half gemompelde meldingen van 'Jan van Gent, Grote Stern of Kleine Jager'. Na een poosje te hebben mee gespeurd, informeerde ik quasi achteloos 'of die ochtend de Vorkstaart meeuw nog was gezien en, zo ja, waar'. Een Belg draaide zijn telescoop landinwaarts, zocht even, verklaarde 'hij zit erin' en ging daarna met een voila-gebaar een stap opzij. Graag maakte ik ge bruik van de invitatie Drie uur later begon ik aan de terugreis, nage nietend enmet het voldane gevoel dat het lang be kijken van een fijne soort geeft. Nu wel tijd voor fijne vogelgebieden onderweg, dus met een snel heid waarop geen Zeeuwse flitspaal iets aan te merken kon hebben. Wel wat jaloezie op de Wal- cherse vogelaars, voor wie een Vorkstaartmeeuw kennelijk doodnormaal was. Want veel aandacht kreeg de vogel niet van het groepje op de zeedijk Dan was er het leuke gesprek met de Belg, waarbij deze ook nog minzaam de Vlaamse dominantie bij het Groot Dictee der Nederlandse Taal memo reerde. En tot slot toch ook een gevoel van erger nis. Want de Vorkstaartmeeuw werd verdreven door fotografen. Wederom! Aan het legertje aard- appel-lezers op de gerooide akker had de meeuw geen boodschap. Naderden enkelen te dicht, dan vloog hij een eindje verder. Maar toen aan het eind van de ochtend een cohort zwaarbewapende fotografen over de akker oprukte richting meeuw, was het gedaan. Om 11.30 vloog de Vorkstaart meeuw over de zeedij ken verdween hijook uit de meldingen van het Delta Vogel Netwerk....sic transit gloria! Het generatieverschil Twee oktober. En dan opkomend tij. opklarin- 54

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 2006 | | pagina 24