Duinwegje Burgh
zoals glissen (schaatsen) en spinklosjes. Bijzonder
zijn de benen drietanden waarvan de functie niet
duidelijk is. Gedacht wordt aan de bewerking van
wol of het maken van touw. Ikzelf veronderstel
dat de drietand op een stok werd geplaatst. De
herder kon dan een beetje grond oppakken en dat
kluitje naar een afgedwaald schaap werpen.
De Karolingische burg ligt op de overgang van
de duinen naar het kleigebied en was via een
kreek (de Schelveringe) ook over water bereik
baar. Het gebied lag voldoende veilig voor het
stormvloedwater. Pas in de 11de en 12de eeuw
ontstond aan de noordkant het dorp Burgh met
kerk en kerkring.
Van alle burg-terreinen in Nederland is alleen
die vanBurgh op Schouwen altijd onbebouwd en
in agrarisch gebruik gebleven. De huizen langs de
Weeldeweg, Burghse Ring en Kerkstraat hebben
tuinen tot het hogere deel van de burg. Op deze
Hoge Burgh bevindt zich ook de begraafplaats.
Aan de zuidkant van de Karolingische burg zien
we de stomp van de molen de Korenbloem en ver
derop ligt daar de vrij hoog gelegen polder Burgh
en Westland. De nieuwe weg naar de stormvloed
kering scheert tegenwoordig vlak langs de Karo
lingische burg.
Boomgaard familie Boot
Tussen het dorp Burgh en de duinen zien we op
de luchtfoto van omstreeks 1970 een groot boom
gaardcomplex met centraal een werkschuur. Dit
gebied bestond in de 19de eeuw uit elzenmeten.
Langs de greppels groeiden elzen die om de zeven
jaar werden gehakt. Op de meetjes werd een paar
jaar rogge verbouwd. Daarna lag het jaren in gras
en werd het met koeien beweid. De naam Boeijes-
bos herinnert aan deze situatie.
In 1902 werd het elzenbos gerooid. De humus-
rijke zandgrond bleek zeer geschikt voor bloem
bollen en groenteteelt. De prentbriefkaart uitge
geven door P. Romeijn uit Burgh met poststempel
1923 laat een veld met gekopte narcissen zien van
bollenteler Kees Bekker. Later begon W.G. Boot
hier een boomgaard. Dit landschap is goed te ver
gelijken met de geestgronden van Holland in de
omgeving van Haarlem. Op de achtergrond van
het narcissenveld ligt een houtwal om het stuiven
de zand uit de Zeepeduinen tegen te houden.
Langs het Duinwegje zijn na de Watersnoodramp
van 1953 vijf Noorse houten woningen gebouwd
die een kleine brug met witgeschilderde leunin
gen naar de weg kregen. Deze huizen waren een
aardige toevoeging aan het landschap; ze staan
ook op de luchtfoto.
34
