toen aardig doorgegroeid waren. Van
hier verspreidde de Buizerd zich over
de HW, waarbij ze zich vestigden in de
alom aangeplante en inmiddels uitge
groeide bossages, waardoor het land
schap kleinschaliger werd, een biotoop
dat de Buizerd aanstaat. De territoria
nemen nog steeds in aantal toe, zomer
2005 alleen al in'oost' 48.Tegenwoordig
zijn nesten te vinden langs dijken, erf-
en wegbeplantingen, grote tuinen en al
leenstaande bomen, kortom op plaat
sen die een halve eeuw geleden onmo
gelijk leken. Omdat de Buizerd in heel
Europa floreert, nam ook het winterbe-
stand toe. Opvallend getekende exem
plaren maken het mogelijk vast te stel
len dat niet zelden dezelfde individuen
winters lang vanuit dezelfde bosjes,
hekpalen of bomen opereren. Bij de
aantalsgroei was de afgenomen vervol
ging door de mens stellig een factor.
Begin vorige eeuw schreef een toen be
kend natuurfotograaf doodgemoede
reerd bij een plaatje van de Buizerd
'daar hij in de broedtijd soms zeer veel
schade kan uitrichten door het buitma
ken van heel veel nuttig wild, mogen
hem de meeste jagers niet gaarne lij
den'. Bij de Blauwe Kiekendief beveelt
de man aan de gelederen nu en dan eens
De Buizerd (boven) is bij de wintertelling uitgegroeid tot de talrijkste
roofvoge iFoto: A dn Joosse.
De Hoogezandsche Gorzen (onder) zijn door afkalvingvrijwel geheel
verdwenen. Op de achtergrond de Haringvlietbrug.
Foto: Gerard Ouweneel
Zeearenden werden hier 's winters regelmatig waargenomen. Eén
exemplaar had zijn vaste slaapplaats in een hoge boom aan de dijk.
Zoals de meeste overwinteraars is dit een onvolwassen vogel (geen wit
op de staart). In de winter van 1995-96 verbleven er waarschijnlijk
maximaal 5-6 Zeearenden rond het Hollandsch Diep-Haringvliet.
Foto blz.8René van Loo.
-.
