Op stap
Televisie
met Gerard Ouweneel
De dame belde op een vrijdagmiddag in december. Ze had iets in haar stem van tegensputteren
heipt niet, want ik krijg toch mijn zin. Ze meldde Kim te heten, van de AVRO te zijn en mijn perso
nalia te hebben gekregen van SOVON. Ze vroeg of ik bereid was mee te doen aan een televisiepro
gramma over ganzen? Het idee was om een interview in het veld te arrangeren met ganzen op de
achtergrond.
Nu vind ik personen die op grond van vermeen
de deskundigheid vragen te beantwoorden krij
gen in eenTV-programma.al gauw iets slachtoffe-
rigs hebben. De presentator verwacht een
antwoord waarop hij kan voortborduren. Begint
zijn gast aan een betoog dat hem niet zint of hem
boven de pet gaat. dan onderbreekt hij met een
corrigerende vraag. Ik aarzelde dus. hetgeen Kim
niet ontging. 'Het is het programma van Aniko
van Santen' vertelde ze, kennelijk bedoeld als
troef. Die naam zei mij niets, zodat ik moest pas
sen. 'Volgende week zijn de opnamen', ging Kim
verder. 'Op Voorne. Dat is toch bij u in de buurt?
Het moet vooral gaan over ganzen tellen. Dat
doet u toch? Maandagmorgen neem ik weer con
tact op voor verdere afspraken". Ik besefte dat de
beslissing al was gevallen... Nou ja, u hebt die
stem niet gehoord.
Op de bewuste maandag veel telefoon- en
emailverkeer tussen Het Gooi en Maasdam. Kim
deelde monter mede dat de Voornse opname-ses
sie al de volgende middag zou plaatshebben. En
ook vroeg ze - weer met die stem! - of ik ter verle
vendiging van de uitzending voor een ploegje me-
deganzentellers kon zorgen.'Vooral ook een jong
iemand',benadrukte ze,een opdracht die natuur
lijk verband hield met mijn bekentenis van vorige
vrijdag al sinds 1962 ganzen te tellen.Terecht had
de AVRO hieruit afgeleid met een vent met grijs
haar te doen te hebben. En die kleur komt niet
leuk over op de TV. zelfs niet bij de AVRO. Voorts
had Kim betoogd, dat later voor belangstellende
kijkers een ganzenexcursie zou volgen, te organi
seren en te leiden door mij.Tot slot wenste men de
ganzen te filmen in Voornes Duin:'want ziet u. het
programma doen wij samen met Natuurmonu
menten en's ochtends zijn we daar toch al voor op
namen...'. Dat laatste verlangen gaf de meeste
discussie. Goed. me t wat geschuif in de agenda van
Els en mij was die dinsdagmiddag wel open te bre
ken. En een ganzenexcursie met niet-ingewijden
kan altijd aardig zijn, nietwaar? Voorts, ganzentel-
lers genoeg in de Hoeksche Waard. Ben is altijd
voor alles in en ik wist dat Janus een week vrij ge
nomen had om thuis te schilderen. Dus bij hem
zou iedere reden welkom zijn om de kwasten een
middag opzij te leggen. En dan Bart Huijzers, nog
schoolgaand. Die mocht als jong aanstormend
ganzenteltalent een televisieperformance samen
met ganzen niet missen. Neen, het moeilijkst was
dat de AVRO de ganzen in Voornes Duin wilde
hebben. Het kostte inspanning Kim te overtuigen
dat TV-mensen weliswaar ervan uitgaan dat alles
op deze planeet is te regisseren, maar dat de in Ne
derland overwinterende wilde ganzen nog niet zo
ver zijn dat ze ook al duinpannen hebben gean
nexeerd. Na ruggespraak kwam uit Het Gooi be
richt dat de ganzen bij Hellevoetsluis moesten op
treden, op het Quackgors. 'Kent u dat?', had Kim
gevraagd, nog steeds monter. Ik antwoordde be
vestigend. Maar veel vertrouwen in de ganzen-
rijkdom van het Quackgors had ik niet. Bij het
laatste bezoek bleek er een wandel- annex fiets
pad te zijn gekomen met een hoog hondenuitlaat-
gehalte.
Die dinsdagmiddag waren wij ruim voor de af
gesproken tijd op locatie, in vakkringen 'op de
set'. Via het mobieltje kwam bericht dat 'het een
uurtje later zou worden, omdat de opnamen in het
duin uitliepen". Van dat bericht stonden wij niet
paf. Uitstel kwam bovendien goed uit, want het
bood gelegenheid naar ganzen te zoeken op de
Beningerslikken en de Scheelhoek, terreinen met
ook het bordje 'Natuurmonumenten' op de dijk,
en met meer kans op ganzen dan op het Quack
gors. In beide terreinen die middag geen ganzen,
iets waarvan wij wèl paf stonden. Terug naar het
Quackgors, waar wat Grauwe Ganzen waren, een
troepje Brandjes en de obligate, door hun witte
gestalte prominent aanwezige Soepganzen. Het
72
