Op Stüp met Gerard, Ouweneel
Hallucinatie?
Op een Breskensdag en trouwens op alle trek-
telposten in dit land, verkeert men in een kring
geestverwanten, allen in hoopvolle verwachting
welke fijne vogels die dag voorbij zullen ijlen: bij
zonderheden, terugkerende Afrika-trekkers,
eenlingen of van één soort tienduizenden. Speelt
bij die beste stemming ook niet een rol vogelaars
onder elkaar? Lui die weten dat allen dezelfde
emoties doorstaan, zodat ze daarom niets behoe
ven uit te leggen of vragen te beantwoorden? On
getwijfeld, geen masker op behoeven te hebben is
ontspannend.
Vrijdag 24 april beloofde alle kwaliteiten te be
zitten voor een glorieuze Breskensdag. De wind
zat goed en dan de laatste week van april, met nog
heel veel terugkerende trekkers in de pijplijn. Alle
Breskenscracks hadden zich dan ook al tijdig geïn
stalleerd. Zelfs Rob Sponselee was er weer, als een
soort spijtoptant. Hem viel een begroeting ten deel
gelijk een verloren zoon. Rob had eerder te ken
nen gegeven dat Breskens hem te druk werd, niet
met vogels maar met vogelaars. De beloftevolle
weersvooruitzichten van die 24e april had hij niet
kunnen weerstaan. Ook verscheen George Tanis,
een aanstormend vogelaarstalent waarvan de
Delta nog veel van zal horen. Die ochtend had
Krijns zoon vanuit Ouddorp er tweeënhalf uur
openbaar vervoer voor over om in Breskens te zijn.
Ondanks het tentoongespreide optimisme, vie
len die 24e april 2009 de eerste uren niet helemaal
mee, er tekende zich geen Denderende Dinsdag,
Zotte Zaterdag of Dolle Donderdag af, memora
bele dagen uit de rijke Breskenshistorie. Natuur
lijk, drie Reuzensterns, een paar Purperreigers,
twee Beflijsters, zowaar een Ransuil, Smellekens,
Zomertortel, twee het pad overstekende Patrij
zen vormden een lijstje waarmee vogelaars elders
in het land vergenoegd mee thuis komen. Maar
vandaag hier op Breskens, met deze ogenschijn
lijk zulke mieterse condities... matigjes. De dis
cussies over trekvogels en weersomstandigheden
kwamen weer los. Kort na het middaguur hielden
de eerste vogelaars het voor gezien, ook om te
gaan zoeken naar elders in Zeeuws-Vlaanderen
gesignaleerd moois. De zo'n veertig resterende
vogelaars begonnen wat soepeler om te gaan met
de trektelpostregel 'stilte is dus noodzakelijk
Dan, twintig over één, de luide uitroep van een
Breskensveteraan, die de ervaring opdeed dat het
geen kwaad kan om óók oog te houden op het
geen achterlangs komt, langs de camping: 'Wat is
dit hier?'
Als bij een militair appèl draait het cohort voge
laars 180 graden om. Even is het doodstil en staan
zo'n veertig man als gehallucineerd omhoog te
staren. Dan een kakofonie van kreten, verbijste
ring, ongeloof en opperste vreugde, waarin de uit
roep 'een Stellers Zeearend' overheerst. Bij ont
dekking is de Stellers nog niet eens zo ver
verwijderd. Al verder opwaarts schroevend komt
de vogel bijna boven de telpost waarna hij, op
steeds hoger niveau, over de monding van de Wes-
terschelde richting Walcheren gaat. De ambiance
van licht,ruimte en open scheldemonding geeft de
Stellers de gunstigst denkbare entourage mee.
Het typische zwart witte verenkleed in combina
tie met het opvallend opblinkende geel van de
reusachtige snavel en poten, geven de vogel iets
bizars. De ene vogelaar staart de Stellers sprake
loos van verbazing na, als gold het een passerend
StarWars ruimtevoertuig. Bij de andere gaan alle
registers van opperst vreugdebetoon open. De
Stellers verdwijnt hoog boven Walcheren. Na
tuurlijk beseft ieder dat dit niet kan, dat het een
ontsnapte vogel moet zijn. Eén van de aanwezige
Belgische vogelaars mompelt dan ook te hebben
gehoord dat er pas eentje zou zijn ontsnapt in Vel-
degem, niet ver van Brugge. Maar degenen die,
wat schuchter, met de tegenwerping komen 'deze
telt natuurlijk niet', moeten het voorlopig doen
met de verontwaardigde oppositie van één van de
Breskens-kernkaderleden die roept 'zag je dan
niet wat voor schitterende vogel het was, hier,
boven onze telpost!
56
Voor een schrijver van stukjes over de innige relatie tussen vogelaars en hun vogels is een dag
Breskens een onuitputtelijke bron. Mocht u na deze bekentenis denken dat ik uitsluitend naar de
fameuze trektelpost ga om stof op te doen voor deze schrijfsels neen, dat niet. Voor vogelaars is
Breskens de plek bij uitstek ofn te genieten van de doorkomst van trekvogels. Maar toch, te zien
en te horen hoe collega-vogelaars het óók naar hun zin hebben, voegt wel een dimensie toe.
