eind jaren zeventig werd weer een enkel broedgeval gemeld.
Complete tellingen ontbreken, maar duidelijk is wel dat de
soort in de jaren daarna erg schaars bleef, waarbij de reeks
strenge winters van middenjaren tachtig ook een rol gespeeld
zal hebben.
Start bescherming op Schouwen-Duiveland
Sinds begin jaren zeventig stimuleerde Vogelbescherming
Nederland het plaatsen van broedkasten voor Kerkuilen, een
fenomeen dat werd uitgevonden door oppassende vogelaars
in de Achterhoek, die zagen dat Kerkuilen tot broeden kwa
men in duivenhokken. De methode sloeg aan, en werd gepro
pageerd door Sjoerd Braaksma en sinds 1986 door Johan de
Jong. Laatstgenoemde stimuleerde de oprichting van regiona
le beschermings-cellen en was betrokken bij de oprichting in
1987 van de Kerkuilen Werkgroep Zeeland. Namens de even
eens net opgerichte Vogel werkgroep van de Natuur- en Vogel
wacht Schouwen-Duiveland was Rinus van't Hof aanwezig.
Rinus had al jarenlang een fascinatie voor natuur en speciaal
voor roofvogels en uilen. Niet verwonderlijk dus, dat het zaad
bij hem in goede aarde viel!
Van't Hof en companen gaan aan de slag
Zoals boven geschetst stelde de Schouwse kerkuilpopulatie
bij de start van de werkzaamheden
van Rinus van't Hof niet veel voor.
De hele Zeeuwse populatie bedroeg
in 1987 circa 30 paar, met een accent
op Zeeuws-Vlaanderen. De belang
rijkste activiteit van Rinus en zijn hel
pers bestond uit het maken en vervol
gens op geschikte locaties plaatsen
van speciaal voor de Kerkuil vervaar
digde nestkasten. In de beginjaren
nog mondjesmaat, maar vanaf 1992
wist de Stichting Landschapsbeheer
Zeeland geld te verwerven voor het
vervaardigen van kasten. Door een
combinatie van door Rinus gemaak
te en via de SLZ kant en klaar aange
boden nestkasten raakte het project
in een stroomversnelling. Van groot
belang daarbij was dat Rinus en zijn
medewerkers actief op pad gingen
om te praten met boeren en andere
schuurbezitters, bij wie het plaatsen
van een kast zinvol leek. Zoiets gaat
echt niet vanzelf! Rinus en zijn com
panen gingen dus letterlijk 'de boer
op'; gewapend met folders en een
helder verhaal over nut en noodzaak
van zo'n kast in de schuur. Daarbij
wisten ze de juiste snaar te raken: in
veel gevallen volgde toestemming
om te plaatsen en na een tij dj e namen
geïnteresseerden steeds vaker zelf
contact op met de vraag of er bij hen
ook niet zo'n mooie kast geplaatst
kon worden. En bij het plaatsen bleef
het niet. Van het begin af aan hield
Rinus keurig bij waar de kasten hin
gen, en alle adressen werden min
stens een maal per jaar met een be
zoek vereerd. Een kop koffie en een
praatje met de schuurbezitter: zijn er
uilen gezien? Hebben er uilen in de
kast overnacht? Hoe staat het met de
uilen in de omgeving? Als geen ander
had Rinus daar een beeld van! En
dan de schuur in, de ladder op, kasten
controleren en schoonmaken. Bij be
woonde kasten nam de bezoekfre-
99
Kuikens van de Kerkuil, hier in handen van
Piet Roks. Geen beestjes om met blote
handen vast te pakken, zou je denken.
Foto: Rinus van 'tHof.
