De Huismerel
Om een persoonlijkheid te worden is het aller
eerst van belang om je te onderscheiden van
soortgenoten, zodat je herkend wordt. Bij ons zat
er het afgelopen j aar een mannetj esmerel met een
paar lichte plekjes en onregelmatige veren boven
op zijn kop, waardoor het leek of hij een klein kuif
je had. De merel viel op door zijn tamheid. Bleef
gewoon zitten wanneer mensen vlak langs liepen.
Van de buren hoorden we dat deze merel bij hun
als j ong uit het ei gekropen was. Zij hadden hem de
naam Kuifje gegeven. Ook bij de buren aan de an
dere kant was de weinige schuwheid van deze
vogel niet onopgemerkt gebleven.
In het voorjaar toen veilige broedplaatsen nog
dun gezaaid waren, werd de dicht bij het huis
staande bamboebos (Japans riet) als broedplaats
uitverkoren. Zonder risico was dat niet. In voor
gaande jaren waren broedsels op die plek her
haaldelijk mislukt doordat de dunne stengels bij
het gewicht van het nest behoorlijk doorbogen en
bij harde wind de nesten omlaag kwamen.
Kattenbrokjes
De achterdeur staat nogal eens open en de
merel kreeg in de gaten dat er daar binnen wat te
halen viel, te weten kattenbrokj es. Poes Lola is na
melijk nogal kieskeurig: na een poosje vindt ze de
brokjes van een merk of smaak waar ze eerst zo
gek op was niet meer lekker en trekt daar dan haar
neus voor op. Aangezien ze voor een ander
smaakje toch moet wachten totdat ze door de
voorraad heen is, blijven de brokjes vaak een tijd
lang onaangeroerd liggen.
Eerst af en toe maar met steeds grotere regel
maat kwam Kuif j e de bij keuken inspecteren om te
zien of er nog brokj es waren. Zeker toen er j ongen
gevoerd moesten worden en wormen vanwege het
droge voorjaar schaars waren, bood de gang naar
de bak met kattenbrokjes een aantrekkelijk alter
natief. Wij vonden dat wel grappig zo'n tamme
merel en Lola hield zich ook keurig in. Wellicht
omdat ze nogal eens vermanend werd toegespro
ken wanneer haar instincten de kop op staken, be
perkte zij zich tot de vlinderjacht al viel daarbij
niet zoveel te halen zoals u elders in dit blad kunt
lezen. Soms lag ze te slapen op de stoel boven de
kattenbak wanneer de merel kwam, maar ze kon
ook rustig blijven kijken hoe deze de brokjes naar
binnen werkte. Kuifje hield haar wel in de gaten
maar liet zich door Lola's aanwezigheid niet weer
houden. Mevrouw merel waagde zich nooit bin
nen. Ze hadden trouwens meer te stellen met de
ekster die zo nu en dan vanaf het schuurtj e naar de
plek van het nest zat te gluren. De ekster werd dan
buitengewoon fel aangevallen door met veel la
waai tegen hem op te botsen. Zo kregen ze die wel
weg. De boerenzwaluwtjes bij de buren wat ver
derop hadden daar meer moeite mee, heel vaak
waren hun alarmkreten en gekwetter te horen.
Daardoor wist je dat de ekster er weer zat.
Wanneer je onverwachts door de achterdeur
binnenkwam wist Kuifje zich meestal te redden
door vlak langs je heen naar buiten of omhoog te
vliegen naar het op een kier staande dakraampje.
Soms raakte de merel in de huiskamer verzeild.
Daar poep en veertjes achterlatend.
Toen er verbouwd werd en de achteringang met
zeildoek werd afgeschermd werd het wat lastiger,
maar Kuifje kon dikwijls nog een gaatje vinden
om binnen te komen of wachtte gewoon tot ie
mand het zeil opzij duwde om er langs te gaan.
Op een avond fladderde er een jonge merel om
hoog tegen het zijraam. Een van de jongen was uit
het nest gevlogen en Lola zat er achteraan. Het
jong bleek zijn staartveren al grotendeels aan
Lola te zijn kwijtgeraakt. Een hartig woordje met
de kat gesproken en mee naar binnen genomen.
"Dat wordt niet veel met die jongen uit dat nest",
was mijn gevoelen. Maar niets bleek minder waar.
Enkele dagen later verscheen Kuifje met maar
liefst vijf grote jongen op het gazon. En die wisten
al snel waar de pappot stond
Kees de Kraker
Bijna iedereen heeft thuis wel van*die vogels die op de een of andere manier opvallen, door gedrag
of nestplaats. Nogal eens gaat het daarbij om merels. Kuifje was zo'n merel. We waren er trots op,
maar het kan verkeren.
84
