Steppearend (Aquila nipalensis)
Inmiddels was het team uitgebreid met een groepje En
gelsen en Australiërs, twee Israëlische ringers en niet te
vergeten een groepje bestaande uit vier Kenianen, werk
zaam voor het Nationaal Natuurhistorisch Museum van
Kenya op de afdeling ornithologie. Ondanks de enorme
aantallen te ringen vogels, met een topdag van 2932
stuks, en de strakke en gedisciplineerde sfeer waarin ge
werkt werd, was de stemming uitstekend en was er toch
voldoende tijd om de zeldzamere soorten uitgebreid te
bekijken en te fotograferen. De nachtvangsten werden
afhankelijk van het aantal gevangen vogels tussen vier
en vijf uur beëindigd en om uiterlijk half zes werden de
laatst geringde vogels losgelaten. Precies om kwart voor
zes gingen de verder weg gelegen netten open en startte
de, voor wat betreft de aantallen, mindere ochtend
vangst. Al snel had ik een eigen vaste plek aan de rand
van de afgrond verworven en genoot dagen achterelkaar
ademloos van de schitterende zonsopkomsten en de
vogelgeluiden die opstegen uit de immense savanne en
werd regelmatig overspoeld door een gelukzalig ge
voel. Stel je overigens eens voor dat je wekenlang geen
radio hoort of TV ziet en alleen maar natuurgeluiden
om je heen hoort! Een heerlijke onderbreking, iedere
dag weer, was het ontbijt vanaf 07.00 uur. Ik was dan
al uren in de weer, de ochtendvangst was uit de netten
gehaald, de eerste ploeg ringers al volop aan de slag en
ik zat dan even een haluurtje uitgebreid aan tafel. Het
uitzicht over de vallei was schitterend, vooral tropische
en in mindere mate trekvogels waren volop te bewonde
ren in de struiken en gazons rond de lodge. Onze eigen
tafel, inmiddels voor 20 man gedekt, was altijd gezellig,
mede omdat de ontbijtgroepjes steeds wisselden van
samenstelling. De gesprekken gingen natuurlijk vooral
over vogels, klapnetten, andere ringplekken enzovoorts.
Aan het eind van de sessie had ik dan ook een handvol
adressen en uitnodigingen om in het voorjaar elders te
komen ringen, van Australië tot Turkije, Griekenland,
Portugal en last but not least, Israël. Na het ontbijt werd
er nog een stevig uurtje of wat geringd en tussendoor
genoten van het onwijs prachtige uitzicht over de einde
loze savanne. Zwarte rhino's, olifanten en giraffen laten
zich met de kijker en telescoop van grote hoogte perfect
spotten, het uitzicht is adembenemend, dag na dag na
dag.
En dan niet vergeten de trek van vooral roofvogels, zo
wel van de lokaal aanwezige bateleur of goochelaar als
van de steppearend, de Afrikaanse visarend en de brui
ne slangenarend om er maar een paar te noemen. Vooral
tot mijn verbeelding echter spraken de Amoervalken
die met honderden doortrokken. De tweede helft van de
ochtend, als het ringen zo ongeveer klaar is, wordt ge
woonlijk gebruikt voor het vangen van boerenzwaluwen
die massaal voor de lodge laag over het gazon scheren.
Zo vingen we er op sommige ochtenden nog zo'n 500
stuks. Tegen twaalven, op het heetst van de dag, slaat
de loomheid toe en laten we ons de halve liter glazen
van het Keniaanse tapbier uitstekend smaken. Lang
zaamaan verdwijnt iedereen naar z'n kamer voor een
welverdiende siësta, heerlijk een paar uurtjes onder zeil.
Als je dan tegen vijven wakker wordt is het op je eigen
balkonnetje heerlijk genieten, aantekeningen uitwerken,
de juiste vogelnaam bij de juiste foto zoeken en vooral
genieten van wat zich buiten afspeelt. De vijvers voor
de lodge worden naast de altijd aanwezige maraboes
regelmatig bezocht door koereigers, zwarte ooievaars,
wolnekooievaars, grote aantallen knalgele wevervogels.
Rond vijven in de middag arriveren dan de busjes van
de safarigangers die na het inchecken neerstrijken op
het terras. Na het gezamenlijke en altijd gezellige diner
begeeft een ieder zich in de vroege vooravond naar de
kamer om vervolgens weer tussen pakweg twee en vier
uur gewekt te worden. Aan alles komt een eind. Som
mige groepjes ringers zijn al vertrokken en als we op
het eind van de periode weer met z'n vijven over zijn
en we een kleine tafel in het restaurant bezet houden,
is dat toch een stuk minder gezellig. Tijd om naar huis
te gaan. Uiteindelijk hebben we in 17 vangdagen 20.278
vogels geringd, een ongelooflijk aantal.
Als de personeelsbus van de lodge mij naar de ingang
van het park brengt en ik met enige moeite een plek in
de coast line bus van Mombasa naar Nairobi te pakken
krijg, zit het avontuur er weer bijna op. In het luxe hotel
vlakbij het vliegveld staat de kerstboom opgetuigd en
klinken de kerstliedjes door de lobby, heel onwerkelijk
als je drie weken geen muziek gehoord hebt, geen tv
hebt gezien en geen krant hebt gelezen. Het was een
geweldig avontuur, een belevenis om nooit te vergeten.
Savannezwal (Hirundo abyssinica)
22
