Jos Hendriks
Tekst en foto's: Ed van Wijk
Natuurmensen is epn vaste rubriek in
Sterna, In een vraaggesprek maken we
kennis met mensen die een speciale rol
spelen in het behoud van Matuur en land-
schap op (ioeree-Overflakkee en Schou-
wéh-ljuiveland.
Jos Hendriks houdt zich al 35 jaar bezig
met de planologische ontwikkelingen op
Goeree-Qverflal/tkee. Op vraag wat hem
al die tijd dreef, antwoordt Jos "We vonden
dat de natuur een stem moest heb
In dg tuinkamer piet een zonovergo-
ergezicht over de Heerenpolder naar
de Tonge praat Ed van Wijk mét de me
e-oprichter en oud-voorzitter van NLGO.
Hier op Overflakkee kwam ik in contact met Johan
Everaers, Johan Dunk en Constant Zegwaard en samen
vonden we dat ook lokaal op het eiland dringend wat
moest gebeuren om het eigene van het eiland te bewa
ren.
Vertel eens iets over de begintijd van de vereniging!
In augustus 1978 hadden we gesprekken met de 'jonge'
vogelwerkgroep op de Kop van Goeree, met onder
andere Krijn Tanis, Arie van den Berg en John Beijers-
bergen. Zij wilden daar iets vergelijkbaars doen. In no
vember van dat jaar was er een openbare vergadering
die leidde tot de oprichting van de vereniging, waarbij
ik de rol van voorzitter op me nam.
We kregen in die tijd steun van de gelijknamige Stich
ting voor Natuur en Landschap Goeree-Overflakkee,
waarin onder andere Hans Huisman, Thijs Loosjes en
Annemarie den Hollander zaten. De Stichting zat een
beetje op een andere golflengte, was ook geïnteres
seerd in het behoud van cultureel erfgoed zoals dorps
gezichten, maar ze zag wel de waarde van een publieke
vereniging die naast de stichting opereerde. Ook was
er veel hulp van de Vogelwacht Schouwen-Duiveland.
Dat was duidelijk een vereniging van vogelaars, maar
ze stonden onmiddellijk open voor de samenwerking
en gaven ons de volle kans om in Sterna te publiceren.
Ik denk nog altijd met veel bewondering terug aan de
tekeningen van Henk Doornekamp in de Sterna's van
toen.
Waar hielden jullie je mee bezig?
In die begintijd gingen we er best wel hard in, we wil
den op alles reageren. De ruilverkaveling van de Stelle
was in volle uitvoering, de Landinrichting Flakkee lag
op tafel, er werd aan een Streekplan gewerkt, het tra
ject van de provinciale weg N57 werd ontworpen dwars
door de inlagen op de kop van het eiland, de kwetsbare
drassige gebieden tussen de Grevelingendijk en de
binnendijk bij Ouddorp. Een tegengeluid was nergens
te horen en wij vonden vooral dat de natuur een stem
moest hebben. Het schrijven van de bezwaarschriften
werd soms nachtwerk. Op een gegeven moment kwa
men zowel Johan Everaers als ik, zonder het van elkaar
te weten, bij dezelfde huisarts met dezelfde gezond
heidsklachten: stress! Daar hebben we van geleerd dat
we meer keuzes moesten maken. In regionale kwesties
zijn we gaan samenwerken met grotere organisaties,
zoals de Zeeuwse Milieufederatie en de Natuur- en Mi
lieufederatie Zuid-Holland. In die vroege jaren dienden
we bezwaarschriften in, liepen hoorzittingen af bij de
Provincie en gingen, als het moest, door naar de Raad
van State.
Boekten jullie daar ook resultaten?
We vonden toch wel vaak een luisterend oor. Maar
niet altijd: er waren plannen om de uitbreiding van
de haven voor WSV Goeree te realiseren bij de Val.
Tegen de aantasting van dat stuk natuur gingen we na
bezwaarschriften en hoorzittingen door naar de Raad
van State. Chris van Veen, de voormalige Minister van
Onderwijs en VNO voorzitter, was toen staatsraad en
voorzitter van de hoorzitting. "Zegt u mij eens", vroeg
Van Veen, "is er iets in dat gebied, wat doodgaat door
de aanleg van de haven en dan nergens anders meer
voorkomt?" Dat voorspelde weinig goeds voor de uit
spraak. Die hele procedure heeft zo'n 8 jaar geduurd,
maar uiteindelijk kwamen de partijen aan de andere
kant van de tafel toch ook tot het inzicht dat die uit
breiding beter ergens anders kon plaatsvinden.
21
1 Y
Mi .ate
