Door Gerard Ouweneel
Na enige aandrang had Kees besloten dat de tijd rijp
was voor een reünie op de Hompelvoet, 'de republiek
Hompelvoet met Kees de Kraker als staatshoofd', zoals
een van de deelnemers niet zonder jaloersheid Kees
toevoegde. Dat was Kees ook al in 1995, het eerste jaar
van het Hompelvoet Grote Stern Overleg. Kees voorzag
toen al dat de sternkolonie daar de langste tijd achter
de rug had en wilde de mening van andere sandvicen-
sis adepten horen over de toekomst van de soort in de
Grevelingen, in de Delta, ja in heel Nederland. Uit dit
overleg kwam een contactgroep voort, die thans reikt
van Noord-Frankrijk tot in Denemarken. Indien de tus
sen de leden van die groep gewisselde mails gebundeld
konden worden, zou een kostelijk en kleurrijk boek
ontstaan, altijd
actueel en met
vurige emoties,
teleurstellingen,
humor, uitingen
van vreugde en
openhartig gepo
neerde meningen,
alle rond het wel
en wee van sand-
vicensis.
Direct al bij Mar-
kenje en daarna
rond koffietafel
bij Clarie en
Krijn was de toon
gezet. Het werd
een dag van mannen die elkaar lang kennen, kostelijke
herinneringen delen, dezelfde passie hebben en die zich
hadden voorgenomen te genieten van kostelijke uren
buiten. Maar ook een dag van lieden die nieuwsgierig
zijn naar standpunten van metgezellen over gezamen
lijke interesses en over zaken die ze bezighouden. De
uitwisseling van ideeën begon dan ook direct en ging de
hele dag door, tot en met de licht alcoholische apothe
ose in het onderkomen op de Hompelvoet, waar nog
steeds één blik in het interieur voldoende is om vast te
stellen dat een man de regie heeft over de huishouding.
Meningen werden gedeeld over de plannen voor een
getijdencentrale in de Brouwersdam, een project dat
kort tevoren tijdens hun rondje Nederland was getoond
aan de nieuwe hoogheid en zijn gemalin en waarover
de media hadden geschreven alsof het ding er al lag.
De gevolgen die zo'n centrale zou kunnen hebben voor
de huidige natuur in de Grevelingen kregen, per saldo,
geen applaus. De nieuwe recreatieplannen voor de
Grevelingen kwamen aan bod en ook de begrazingsin-
zichten van de Stichting Ark. Zorgen werden geuit over
zwartkopmeeuwen, die zich op Markenje en op de in de
Westerschelde gelegen
Hooge Platen steeds meer als geduchte consumenten
van eieren van grote sterns ontpoppen. Wel viel deze
soort unanieme waardering ten deel voor zijn schit
terende verschijning. De veteranen zouden de hele dag
van hem kunnen genieten en/of hun op kattengemiauw
lijkende roep kunnen aanhoren. En tot slot bleken allen
in de eerste plaats vogelbeschermers en was er bezorgd
heid dat het wetenschappelijk onderzoek in de kolonies
grote sterns op Markenje en elders de sterns onaan
vaardbare schade zou kunnen berokkenen. Weersvoor-
spellers hadden al een poos verkondigd dat de zomer
eindelijk zou losbarsten maar dat was die derde juli nog
niet het geval. Desondanks waren de vaartocht over de
Grevelingen en de wandeling over de Hompelvoet als
vanouds. De eer
ste geoorde futen
van de aanstaan
de ruipopulatie
bleken gearri
veerd en rond
de Hompelvoet
waren middelste
zaagbekken met
later, op de plaat,
ook pullen.
Alarmerende
grutto's en overal
zingende veld
leeuweriken,
waarvan er op de
plaat tegen de
100 paren 'hun nestje wegsteken', zoals Kees treffend
zei. Zoekend naar groenknolorchissen hield Kees in en
wees hij een ver weg op en vooral in het slik liggende
dode koe aan. Via de grote sternmailing had hij eerder
in sobere termen een ooggetuigenverslag doorgegeven
hoe het dier zich reddeloos had vastgelopen en omgeko
men was. Op de vraag of hij bewust het kadaver aanwees
vanaf een plek waar de markante toren van Goedereede
de achtergrond vulde, ging hij niet in. In ieder geval was
het daar voor wijlen die koe geen goede rede geweest.
Even later ijlde een boomvalk met prooi richting over
kant, naar Goeree en de door George Tanis geclaimde
atlasblokken, een broedcode 14 dus. Kees verklaarde
desgevraagd dat hij deze zomer niet aan 'atlassen' toe
gekomen was.
Voor Luuk Draaijer en schrijver had die derde juli nog
een speciale dimensie. Vijfenvijftig jaar geleden liepen
we hier ook, zij het over een gans andere Hompelvoet
waarboven toen net als vandaag ook het 'kaugek' van
grote sterns klonk. Neen, Sandra Schuurhof, die naam
vergeet je niet meer. Zullen de Hompelvoetveteranen je
dan ook maar uitnodigen voor hun volgende reünie?
Grote stern Foto: Leo Tromper
31
