Tekst en foto's: Ed van Wijk
Onderzoeken die veelal plaatsvinden in het kader
van natuurtoetsingen aan de Flora- en faunawet en
Natura 2000. 'Hier op het eiland ben ik betrokken
bij toetsingen bij de plannen voor windmolens zoals
Windpark Suyderlandt, Battenoord, Hellegatsplein
maar ook bij het Kierbesluit. Verder ben ik mo
menteel bezig met sporenonderzoek op Ecoduct de
Munt in België en met onderzoek naar beschermde
soorten in de Biesbosch.' Buiten aan het werk als
veldecoloog, dat spreekt hem op dit moment het
meeste aan. 'Ik vind het leuk om nieuwe dingen op
te pakken, ik ben met alle soortgroepen bezig, en
zeker niet alleen maar binnen mijn eigen specia
lisme. Een "negen tot vijf baan" is het gelukkig niet!
Gisternacht ben ik nog op pad geweest in Dordrecht
voor vleermuizenonderzoek. De ene dag is het vroeg
op voor broedvogels, dan weer is het 's nachts laat.
Maar dat geeft ook weer de kans om overdag eens
wat voor je zelf te doen.'
Voor windmolenparken doe je slachtofferonder-
zoek naar vleermuizen, ook hier op het eiland. In
hoeverre verschillen de risico's voor vogels en
vleermuizen?
'Vogels zoals smienten en ganzen overbruggen
langere afstanden tussen slaap- en foerageerplekken
en vliegen dwars door windparken heen. Vleermui
zen houden ervan om langs lijnvormige opgaande
structuren te vliegen of te foerageren, dat helpt ze
bij hun oriëntatie. Dijken en bomenrijen zijn van die
lineaire vormen in het landschap.
Die volgen ze naar de de plekken waar het voedsel
zit. En op die routes worden nu die molens gepland.
Het maakt deze soortgroep tot een voorspelbaar
slachtoffer van de windmolens. Het gebruik van
gebieden door vleermuizen kan je in het veld bepalen
door onderzoek met batdetectors en anabats. Bij de
uitwerking wordt gebruik gemaakt van vastgestelde
berekeningsmodellen. Als je verder dan zeg zo'n 40
meter van de lineaire structuren meet, zie je die vlie-
gintensiteit al sterk afnemen. Dat zijn resultaten waar
je op kunt plannen.'
En wat doe je naast je werk?
'Vogels zijn mijn passie in mijn vrije tijd. Met
George Tanis op de westpunt, en ik aan de oostkant
van het eiland is het een leuke vorm van competitie
wie de meeste soorten ziet of ontdekt. We hebben
een eigen app-groep voor vogelaars op het eiland en
George appte dat hij een blonde ruiter had gezien,
daar moest ik wel even achteraan. Net zoals de vale
gieren onlangs op Korendijk. Maar, ik probeer steeds
meer lokaal te vogelen en, als het even kan, niet meer
voor een rosse waaierstaat speciaal naar Castricum te
rijden. Het Krammer-Volkerak en omgeving, daar con
centreer ik me steeds meer op. Dat gebied ontwikkelt
zich spectaculair. Ik maak me dan ook grote zorgen
over de plannen om het Volkerak weer zout te maken.
Het is waar, met de verandering van zout naar zoet
zijn we door een diep dal gegaan: jarenlang werd het
Volkerak geplaagd door blauwalgen en was het een
ecologische woestijn.
Ventjagersplaten, 2014, meeuwen ringen
