Haringvliet
K
'Haringvliet wordt walhalla voor arenden en dolfijnen', kopte Trouw. Het AD wist te vertel
len: 'Zeearenden terug in ons land'. En NRCHandelsblad beloofde: 'Een Delta om trots op te
zijn'. Het klaroengeschal in de nieuwsbladen kreeg extra luister door omkaderde tussenkop
jes met teksten als 'in het seizoen liggen zalmen letterlijk te spartelen voor de ingang' en
'uitwaaien op Tiengemeten en met de boot weer terug naar de stad'. Het AD zette naast een
fantasie kleurenschets van het toekomstige Haringvliet een gekijkerde Krijn Tanis neer. 'Ik
zit maar te wachten tot die poort een keer opengaat', tekende de verslaggever op uit diens
mond.
Dat was een begrijpelijke opmerking van Krijn. Want
de staatssecretaris van Verkeer en Waterstaat (RWS) had
al vijftien jaar geleden de Tweede Kamer medegedeeld
dat vanaf 1 januari 2005 de Haringvlietsluizen voor 95
procent van de tijd maximaal 10 procent geopend zou
den worden. Waarbij voorts de belofte daarna geleidelijk
door te gaan met een verdere verruiming van het tijre
giem, tot er omstreeks 2020 in het Haringvliet-
Hollandsch Diep en de Biesbosch een 'getemd getij'
zou zijn teruggekeerd. Via een kierbesluit ging dat
getemde getij van tafel tot helemaal niets - hoe zou het
toch komen dat velen in dit land bij het aanhoren van
beloftevolle Haagse retoriek meesmuilend de schou
ders ophalen? De bovenstrooms langs de Rijn en Maas
gelegen naties slikten de botte Haagse weigering gedane
toezeggingen na te komen niet. Aangemoedigd door de
komst van een nieuw tijregiem in de Haringvlietmon-
ding hadden die landen inmiddels voor, langs en in de
Rijn en Maas milieumaatregelen getroffen.
En bij de aanleg van nieuwe natuur in het rivierengebied
in ons land hield men ook rekening met de terugkeer
van meer tijverschil. Toen dan ook de Haagse sirenen
zang uitpakte als bellenblazerij, dreigde een nieuwe
kwestie a la de Hedwigepolder. Den Haag haalde bakzeil
en beloofde haar Kierbesluit alsnog uit te voeren. In
2018 zal het dus zover zijn, dertien jaar nadat het met
veel pathos aangekondigde gedempt getij er zou komen.
Degene die in dit relaasje een ondertoon van cynisme
meent te bespeuren heeft, naar ik vrees, het bij het
rechte eind. Want hebben we het allemaal niet eerder
meegemaakt, een déja vu dus? Laten we als voorbeeld
de gang van zaken nemen bij het Krammer-Volkerak
(KV), dat als gevolg van de lopende zoet of zout discus
sie weer terug is in de schijnwerpers.
In 1989, twee jaar nadat RWS het gesloten KV via een
versnelde doorspoeling in recordtempo in een stagnant
zoetwaterbassin transformeerde, verscheen haar Be-
heersvisie.
ï*S»-~ C? .•-«;••
24
