Tekst: Ed van Wijk. Foto: Jan Baks.
Met zijn uitgebreide netwerk hoort hij vaak van moge
lijkheden, van overhoekjes en perceeltjes, die mooi een
natuurbestemming kunnen krijgen. "Je moet mensen
een hand kunnen reiken, maar je moet ze ook kunnen
aanspreken op hun verantwoordelijkheden, als dat no
dig is." Dat praten helpt, bleek uit een uitspraak van een
bestuurslid van het waterschap, in het dagelijkse leven
boer en campingbeheerder. Cees: "Hij zei "Door jullie
kijk ik nu heel anders naar de natuur", en dat doet je
dan op zo'n moment heel veel goed."
Ook is Cees lid van de Commissie Voordelta, de advies
commissie van Rijkswaterstaat. "De Voordelta is een
kwetsbaar gebied. Stel je voor: er vindt garnalenvisserij
plaats, we moeten de functie als vogelgebied veiligstel
len, er is een grote zeehondenpopulatie, waar als we
niet oppassen de waterscooters langsrazen."
Veteraan
Als we het hebben over zijn strijdbare kant, vraag ik
Cees hoe hij nu aankijkt tegen zijn tijd in Nieuw Guinea,
waar hij was in 1959 en 1960. "Ik had het nooit willen
missen", zegt hij, "vooral dat besef dat je zo op elkaar
bent aangewezen."
F.n voor we het weten zingen exotische plaatsnamen als
Kaimana, Biak en Manokwari de kamer rond. Hij is sinds
lang Vriend van het Legermuseum in Delft, dat is opge
gaan in Nationaal Militair Museum in Soesterberg. Cees
is een man met veel facetten.
Vrijwilliger
Je actief inzetten voor de natuur, dat neemt Cees heel
letterlijk. Hij is vrijwilliger in diverse natuurbeheergroe-
pen. Het ene moment staat hij te hooien in de buurt
van Rockanje, in de Scheelhoek en de Stekelhoek, het
volgende moment is het zagen geblazen, sloten uitdoen,
wandelpaden opschonen. "Dit doen we met de werk
groep Terreinbeheer van NLGO eens per maand vanaf
september tot en met maart."
Het onderhoud en de reparatie van de apparatuur -
grasmaaiers, bosmaaiers, kettingzagen- doet Cees deels
zelf: "Ooit had ik een garagebedrijf, en daar pionierde
ik met het omvormen van motorgrasmaaiers tot machi
nes voor het afkoppen van sjalotten. Simpel, maar het
liep als een trein, ik heb nog heel wat van die maaiers
verbouwd."
De jongste organisatie die van Cees' vrijwilligersdien-
sten gebruik maakt is 'De Groene Motor'. Dit is een
Provinciaal programma dat vrijwilligerswerk in de leef
omgeving stimuleert en ondersteunt. Het programma
is ondergebracht bij een samenwerkingsverband tus
sen Landschap Erfgoed Zuid-Holland en Stichting
Het Zuid-Hollands Landschap. Via De Groene Motor
faciliteert coördinator Wout van der Slikke diverse
netwerken, ondersteunt nieuwe initiatieven en coördi
neert de uitleen van gereedschap en de verzekering van
vrijwilligers. Blij verrast was hij toen Cees, samen met
Kees van 't Zelfde, de hulp van 6 ervaren vrijwilligers
kon aanbieden via NLGO, inclusief certificering voor
bosmaaier en/of kettingzaag. Via de provincie werd een
flink bedrag ter beschikking gesteld voor nieuw aan te
schaffen materiaal. "We zijn er klaar voor, niet alleen in
het weekend, maar ook door de week."
Handhaving
"Dit eiland ligt me na aan het hart. Wat we nu op dit
eiland hebben is uniek in Europa", zegt Cees. "En dan
is er al veel verziekt. We zullen met z'n allen oplet
tend moeten zijn en waar nodig om handhaving moeten
vragen. Of dat nu gaat om de kite-surfers die buiten hun
zone vertoeven of paragliders die langs het duin over de
hoofden van de badgasten hun sport beoefenen, of om
maaiactiviteiten of het afgraven van zandwallen, enzo
voort, enzovoort."
We kletsen nog een tijd door over schrijnende gevallen
van moedwillige vernieling van het landschap. "Niet al
les hoeft erin, hoor", zegt Cees, "en ik wil het eerst wel
lezen." Want de touwtjes houdt hij graag in handen.
13
