w W
J ifl W
fr ^f|g|f
3w Ti.
In 2012 was het zover: het eerste broedgeval in het
noordelijk deltagebied. Het nest bevond zich in een
forse zwarte populier in de Brabantse Biesbosch, een
strategische plek met zichtlijnen richting de nieuwe na
tuurontwikkelingsgebieden Noordwaard en Zuiderklip.
Globaal, in het hart van het zoetwatergetijdengebied.
Daar ging wel een heel verhaal aan vooraf. De aantallen
zeearenden namen in eerste instantie toe in het Haring
vliet en op de Hellegatsplaten. Daar sleepten de vogels
met takken en buitelden gezamenlijk door de lucht.
Spanning en enthousiasme onder de lokale vogelliefheb
bers waren groot. Het bewuste koppel was echter weer
net zo snel verdwenen als het leek gekomen.
Voorafgaande aan het tweede broedgeval, in de Dordtse
Biesbosch, herhaalde dit schouwspel zich. Opnieuw
dachten velen dat het wel raak zou zijn op de Helle
gatsplaten, maar weer kozen de zeearenden voor een
forse populier als nestboom. Ditmaal in een deel van het
Nationaal Park waar absolute rust heerst. Wat lag ten
grondslag aan deze keuze? Het blijft speculeren.
Natuurlijk zorgde de natuurontwikkeling in de polder
Hardenhoek bij Werkendam en de Tongplaat bij Dor
drecht voor een gedekte tafel. Deze nieuwe natte natuur
trok duizenden watervogels en vissen. Op een steen
worp afstand stonden populieren van ca. 30-35 meter
hoog. Dit soort grote bomen zijn westelijker in de delta,
buiten de Biesbosch, schaars.
Ruim vijftien jaar geleden gingen we nog als kleine jochies 's winters naar de
Korendijkse Slikken bij Goudswaard, want daar zaten nu en dan twee zeearen
den. Je genoot van die machtige vogels ver weg in een paar wilgen of op de
vlakte. Het kan verkeren! Tegenwoordig hoeven we niet meer zo ver van huis
en hoeven we ook niet te wachten op de winter. Jaarrond zeearenden kijken:
wie had dat toen durven dromen. We vergeten soms bijna dat ze ooit echt
zeldzaam waren. Maar de zeearend heeft ons gegrepen, wij blijven gefasci
neerd door deze majestueuze vogel.
I 1 Z if
V. J
I' -:- >.,a tj|É
4ft,
j®:
Misleiding
14
