In
memoriam
Henk Saeijs
Door Gerard Ouweneel
Voor ieder die een open oog heeft voor de natuur
en daarvoor in onze delta op sjouw gaat, is het
goed om stil te staan bij het overlijden van Henk
Saeijs op 17 november 2016. Hij was een van de
eerste biologen van de Deltadienst van Rijkswa
terstaat. In die functie droeg hij veel bij aan de
delta zoals deze zich thans aan ons presenteert,
waaronder de zoute Grevelingen. Ook stuurde hij,
na de grote zeegatafsluitingen van rond 1970, het
onderzoek aan naar de milieueffecten daarvan.
Daarbij gaf hij blijk over veel energie te beschik
ken. Hij was een oorspronkelijk denker, die in
zijn visies en aanpak gewend was over traditio
nele denkpatronen heen te stappen.
Voor de tijd dat schrijver met Saeijs regelmatig
contact had en soms optrok, had deze al een op
merkelijk leven achter de rug. Geboren in 1935 op
Borneo in het toenmalige Nederlands-Indië door
stond hij de jappenkampen. Terug in Nederland
doorliep hij de Tropische Landbouwschool in De
venter, waarna hij opnieuw naar Indonesië ging.
Daarvan keerde hij in 1958 terug, waarna hij in
Utrecht biologie studeerde.
Bij de Deltadienst werd hij hoofd van de Afdeling
Milieuonderzoek. Daarna, op 1 april 1982, ging hij
naar de Hoofddirectie van Rijkswaterstaat. In dat
zelfde jaar promoveerde hij op het proefschrift
Changing Estuaries. Uiteindelijk werd Saeijs
hoofdingenieur-directeur in Zeeland. Daar was hij
ervoor verantwoordelijk dat op de vergaderagen
da's 'ontpolderingen' kwamen te staan. De titel
van zijn in 2015 verschenen biografie Stormloper
in een delta is dan ook goed getroffen.
Ik herinner mij zijn optreden bij de grote uitbraak
van botulisme in de zomer van 1976, met honder
den vogelslachtoffers op onder andere de Scheel
hoek, de Ventjagersplaten en in de Biesbosch.
Zijn biografie, geschreven door Leo Santbergen, ver
scheen in 2015 onder de titel 'Henk Saeijs, Stormloper
in een delta'.
Gemeentebesturen raakten in paniek en belegden
spoedbijeenkomsten met deskundigen. Henk Sae
ijs was bij die bijeenkomsten standaard aanwezig
en wist door zijn optreden en voorstel tot aanpak
om de overal aanwezige vogelkadavers te verwij
deren de onrust aardig te dempen.
In 2000 werd hij benoemd tot Officier in de Orde
van Oranje-Nassau. In 2006 legde hij zijn inzich
ten vast in de bundel Weg van water.
