Natuurmensen
Goeree-Overflakkee
Een heerlijk ochtendzonnetje prikt in mijn rug als ik 's-ochtends aanbel bij de pastorie van de
Remonstrantse kerk in Sommelsdijk voor een gesprek met Bram Schrier. Tijd voor een ge
sprek met de voormalige en langstzittende voorzitter van de NLGO.
De samenhang, de ecologie, ontbrak nog voor een groot
gedeelte. Ook miste ik de factor mens, en ik denk dat
ik daarom omzwaaide naar theologie, waarbij mijn
interesse lag in de pastorale zorg. Grieks en Latijn
waren natuurlijk onderdeel van de studie, en daar
struikelde ik over. Ik kom uit een heel gewoon gezin,
en mijn vader vond dan ook dat ik dan maar eens werk
moest zoeken. Ik vond een baan in het maatschappelijk
werk, en werkte jarenlang bij de Raad voor de Kinder
bescherming als raadmaatschappelijk werker, met de
status van ambtenaar van Justitie. Een prachtige tijd
heb ik daar gehad. Maatschappelijk werker was een
vrij beroep, iedereen kon zich zo noemen, maar er was
wel een actieve beroepsvereniging. Daarin ben ik ook
heel actief geweest. Die vereniging richtte een register
op van maatschappelijk werkers met eisen die aan de
beroepsbeoefenaars gesteld mochten worden en conse
quenties als niet aan de code voor dit beroep voldaan
werd.
Boven is er koffie en vragen stellen hoeft niet, want Bram
steekt meteen van wal: "Ik ben in Twente geboren, opge
groeid in Utrecht en had altijd al een flinke dosis interesse
in de natuur. Niet dat ik tijdens mijn middelbare school
tijd lid was van natuur-jeugdorganisaties, maar wel verza
melde ik toen al schelpen, en later schedels en skeletten.
Ik heb ook lange tijd aquaria gehouden met inheemse
zoetwatervis zoals bittervoorntjes en snoekjes. Dat zou nu
verboden zijn. Iets zo Hollands als stekelbaarsjes, machtig
is dat om het paar- en broedgedrag zo te kunnen zien.
In 1961 ging ik in Utrecht biologie studeren: leraar wor
den of werken in een laboratorium was in die tijd het
toekomstbeeld voor een biologiestudent. Je begint dan
met werkcolleges tekenen en snijpractica. Ik herinner me
professor Kipp nog goed, hij 'deed de ongewervelden'. Hij
deed mij altijd denken aan Pierre Janssen, Kipp was net zo
inspirerend. Toch ontbrak er iets aan deze studie voor mij:
in mijn tijd was biologie voornamelijk soortenkennis.
6
