De NLGO heeft zich toen sterk gemaakt voor vertegenwoor
diging in alle categorieën in het Waterschap Goeree-Overflak-
kee. Gevolg: Kees van 't Zelfde werd gekozen voor de ingeze
tenen, ikzelf voor de sector ongebouwd. Thea werd, samen
met Pim Baldé, voor de sector gebouwd verkozen. Na vier jaar
werden we wéér verkozen, toen voor een termijn van vijf jaar
omdat het Waterschap Goeree-Overflakkee over ging in het
Waterschap Hollandse Delta, afgekort WSHDGO. Daarna bleef
alleen Thea over in het waterschapsbestuur, dat vanaf die tijd
wel erg sterk werd gedomineerd door de agrariërs.
Voor die verandering was de ruilverkaveling Flakkee één van
de grote landinrichtingsplannen waarin we een rol konden
spelen. Hans Huisman was daarin een van onze vertegen
woordigers. Jos Hendriks was overigens toen al coördinator
planologie en beroepschriften.
Met de provincie hebben wij in die tijd het 'Natuurontwik
kelingsprogramma Goeree-Overflakkee' opgesteld, waarin de
kreken in het landschap een grote rol speelden als ecologi
sche infrastructuur. Later is de gebiedsgerichte aanpak van
de Kop van Goeree op initiatief van de provincie gestart. De
natuurontwikkeling in het Volgerland en een aantal andere
groene plannen zijn toen door een goede samenwerking tus
sen alle betrokken partijen tot stand gekomen. Met iedereen
valt te praten, zeker als de doelen die alle betrokkenen af
zonderlijk hebben elkaar blijken te kunnen versterken. Mee
denken en mee-ontwikkelen is toen erg effectief gebleken.
Als een plan al zover is dat je alleen nog maar bezwaar kunt
maken, loop je te vaak achter de feiten aan. In de Preekhilpol-
der, daar hebben we wél met succes bezwaar gemaakt tegen
de plannen om de watersportvereniging naar 'de Val' te laten
verhuizen. De plannen zijn daar door onze bezwaren lang op
gehouden. Op enig moment kreeg het gebied een beschermde
status, en daardoor heeft de watersportvereniging andere
uitbreidingsmogelijkheden moeten kiezen.
Vanuit onze bestuurlijke positie bij het WSHDGO waren we
betrokken bij de ontwikkeling van aanpassing van de water
beheersing aan het "Kierbesluit" en de ontwikkeling van een
betere waterbeheersing nadat de bestaande structuur eind
vorige eeuw na hevige regenval volstrekt ontoereikend bleek.
In de nieuwe plannen speelde ons oude natuurontwikkelings
plan een belangrijke rol. Terugdraaien van het Kierbesluit
samenhangend met de problematiek van de Hedwigepolder
torpedeerde een aantal van deze plannen. Daardoor is veel
van de daarvoor al bestemde subsidie ingetrokken en moeten
met name de ingezetenen van WSHD die kosten nu zelf beta
len.
We probeerden in WSHDGO duidelijk te maken dat natuurlijk
beheer ook op veel manieren voordelen brengt. Afvoer van
maaisel op dijken geeft grotere diversiteit van planten die
een gevarieerde diepe doorworteling veroorzaken en daar
door het wegspoelen van grond tegengaan. Dat idee kun je
ook toepassen op slootkanten en bermen. Wij drongen er
altijd op aan dat bij het inrichten van bermen er arme grond
werd opgebracht: de begroeiing bleef dan lager en er was
minder te maaien en af te voeren. Zowel het Waterschap als
de gemeente hadden de gewoonte om rond iedere paal één
vierkante meter met chemische bestrijding schoon te houden.
Ik was een keer in een vergadering bij het waterschap en
beargumenteerde dat het juist deze plekken waren waar
de meeste akkeronkruiden opschoten, die zich konden
uitzaaien over het land. Er werd geknikt van de kant van
de overige waterschapbestuurders. De aanwezige agrari
ërs begonnen vervolgens breed te lachen: door het raam
was zichtbaar dat aan de andere kant van de weg de
gemeente bezig was om rondom de daar aanwezige paal
tjes met ruime hand chemicaliën aan te brengen. In het
Waterschap was intussen besloten dat niet meer te doen.
Maar zoals ik al eerder zei: bij beleidskwesties waarin
natuurwaarden een grote rol spelen is overleg en het
vroeg betrokken zijn beter dan bezwaar maken. Dat gold
bijvoorbeeld ook bij de voorgenomen renovatie van het
Sas bij Dirksland. De vogelwerkgroep deed, na overleg,
een aanbeveling om de sluisdeuren met doeken te over
hangen om het nestelen van zwaluwen te voorkomen: de
renovatie kon daardoor zonder tijdverlies doorgaan. In
een ander geval vond de gemeente Middelharnis overleg
niet zinvol en startte het dempen van het vroegere ha
venkanaal achter de winkeldijk in de broedtijd. Dat werk
moest direct weer stoppen, want nestelende vogels mag
je niet verstoren.
mmhmi
Bestuur en enige ïöördmaföfëii
Na mijn aftreden, al weer een aantal jaren geleden, heb
ik het bestuurswerk bij de NLGO losgelaten. Je moet
dan anderen de ruimte gunnen, en als je niet een flinke
terugtrekkende beweging maakt, blijf je ermee bezig.
Natuurlijk volg ik de ontwikkelingen nog wel. Er spe
len ook nu weer moeilijke kwesties, zoals de windmo
lens bijvoorbeeld. De Hoeksche Waard is ons een slag
voor geweest en is nu Nationaal Landschap. Ons eiland
daarentegen wordt volgepland met molens en de vereni
ging moet grote moeite doen om die plannen voldoende
natuurvriendelijk zien te krijgen. Misschien kunnen
offshore-ontwikkelingen soelaas bieden, nu de prijs per
kWh zo daalt. Ook de bebouwing langs de kust voor de
verblijfsrecreatie is een actuele bedreiging. Goed dat de
vereniging erbij betrokken is, zelfs met een nieuwe werk
groep, en probeert zo veel mogelijk in een vroeg stadium
mee te praten. Daar is het meeste mee te halen. Intus
sen is onlangs duidelijk geworden dat ook protesteren
helpt tegen onterechte vergunningen van de gemeente.
Zelf blijf ik NLGO steunen en blijf ik actief in de planten-
werkgroep en bij terreinbeheer."
8
