Nogmaals: Jacob Viergever
Jacob Viergever
Door Willem Baalbergen
In het Lentenummer van
Sterna (april 2017) stond het
artikel "Uit de veldboekjes
van Jacob Viergever" van
de hand van John Beijers-
bergen. Naar aanleiding
daarvan haalt W. Baalbergen
onderstaande herinneringen
op aan de lotgevallen van
Viergevers archief op het
gebied van walvissen en an
dere zeezoogdieren.
Zoon Wim Baalbergen in antiquariaat Moby Dick aan het werk
Hoewel ik hem niet persoonlijk heb gekend, wordt de naam Viergever in Noordwijk nogal eens genoemd. Bij het
starten van een antiquariaat in de jaren tachtig van de vorige eeuw was onze eerste grote aankoop namelijk diens
walviscollectie. Deze collectie was, met veel ander materiaal, na zijn dood aan de Natuur- en Vogelwacht geschonken.
Zij paste echter, om welke reden dan ook, niet in het archief van de vereniging en men besloot haar te verkopen. Hoe
het contact met onze boekenzaak is gelegd is niet duidelijk, mogelijk speelde de naam van de winkel, Moby Dick, een
rol. Overigens is Schouwen ons niet onbekend, want jarenlang huurden wij in de zomer een huisje in een boomgaard
op Westenschouwen. Het betrof een voormalige noodwoning van een boerengezin waarvan de boerderij met de Ramp
verloren was gegaan.
Bij de aankoop bemiddelden Teun Rosmolen en Frans Beekman. Met deze laatste worden nog steeds vriendschappe
lijke contacten onderhouden. We deden de zaken met de fotograaf en drogist Rykel ten Kate, waarover later. Bij de
gekochte boeken was een stalen ladekast met hangmappen boordevol gegevens over walvissen en andere zeezoogdie
ren. Deze kast stond eerst in onze winkel, verhuisde naar de kelder en belandde uiteindelijk in een opslagruimte. Er
werd wel eens iets uit verkocht, maar daar bleef het bij tot Ineke en Adri Vonk op Texel een nieuw huis met een grote
schuur bouwden. Deze schuur is inmiddels een fantastisch walvismuseum geworden. Daar is niet de kast, maar wel de
inhoud van de kast naar toegegaan. Zo zijn de gegevens die Viergever jarenlang verzamelde behouden gebleven.
In het huis van Ten Kate kwamen we nog eens terug. Na zijn overlijden kochten we via Humanitas, de erfgenaam,
zijn boekenbezit. Bij het eerste bezoek was al uitgebreid over verrekijkers gesproken. Hij bezat een Duitse kijker
waar hij zeer op was gesteld. De kijker stond bij de tweede aankoop nog steeds op de vensterbank en ging uiteinde
lijk ook mee naar Noordwijk. Een van onze kleinkinderen is er nog steeds blij mee. Een ander contact met Schouwen
liep via de waarnemend burgemeester van Noordwijk, Jan Pieter Lokker. We constateerden op een zeker moment dat
we beiden een woninginrichter als vader hebben gehad èn dat we beiden Frans Beekman kenden. Die contacten zijn
gedrieën, onder het genot van een kop koffie, nog eens voortgezet.
O by X)icl<
30
