ontmoeting
met....
Ine van de Ven
Schouwen-Duiveland
Na tuurmensen
Een 'vrije vogel', heel druk in de weer met de natuur
Tekst: John Beijersbergen
Foto's: Rien Pronk
Op een lente achtige januaridag, zittend aan het raam in de Heerenkeet op Flaauwers met ruim
uitzicht over de Oosterschelde bij afgaand tij, heb ik een gesprek met Ine van de Ven, frontdame
van het vrijwilligerswerk en bestuurslid van de Natuur- en Vogelwacht Schouwen-Duiveland.
Ine werd geboren in Den Haag als Ine van Wees op 15 augustus 1943 en is getrouwd met Jan
van de Ven uit Tilburg. Zij hebben een dochter.
Had je als kind al iets met de natuur?
Ik was al vroeg een buitenkind, altijd in de natuur bezig
met vogels en de tuin. Omdat ik een 'vrije vogel' was werd
ik van mijn zevende tot mijn twaalfde jaar naar kostschool
gestuurd, ik denk om mij wat in te tomen en van mij een
nette dame te maken. Of dat gelukt is weet ik niet! Na mijn
kostschooltijd heb ik in Tilburg de mulo gedaan. Daarna
ben ik aan de slag gegaan als administratief medewerker
bij een bedrijfsvereniging en vervolgens als telefoniste/re
ceptioniste bij Bureau van Ginneken in Tilburg.
Hoe ben je van Tilburg op Schouwen-Duiveland terecht ge
komen?
Dat kwam door een vertegenwoordiger in ijzerwaren die
ons in 1969 tipte over overname van een zaak in luxe huis
houdelijke artikelen van mevrouw Wijsman te Zierikzee.
Het idee was om daar een winkel in ijzerwaren te beginnen.
Dat van die ijzerwaren is uiteindelijk niet doorgegaan. Het
bleef een winkel in luxe huishoudelijke artikelen, die we
een aantal jaren aan de Schuithaven hebben gedreven.
Daaruit ontstond ook een Kunsthandel en lijstenmake
rij, dit vanwege een groot aanbod van in te lijsten bor
duurwerken en een tekort aan lijstenmakers in die tijd.
We hadden het hiermee zo druk dat we met het andere
assortiment gestopt zijn en verhuisden naar de Korte
Sint Janstraat. Daar hadden we ons bedrijf in het voor
ste deel van de werkplaats van schoenmaker Bom, die
zelf zijn bedrijf voortzette in de Sint Domusstraat. Die
zaak hebben we tot 1989 gerund en toen werd ik weer
die vrije vogel! In die winkelperiode heb ik geprobeerd
om bij het LOI schriftelijk havo te halen, want ik wilde
graag lerares biologie worden, maar door alle drukte in
die tijd heb ik die opleiding niet afgerond.
Eigenlijk heb je het groene wereldje op het eiland pas
laat na je komst ontdekt.
Dat klopt wel, ja. Via Roos van den Hoek kwam ik in
1988 bij de Plantenwerkgroep terecht en in 1989 bij de
werkgroep Schoolbiologie, waar Rita de Ligt coördinator
was.
8
Natuurmensen is een vaste rubriek in Sterna.
In een vraaggesprek maken we kennis met
mensen die een speciale rol spelen in het
behoud van natuur en landschap op Goeree-
Overflakkee en Schouwen-Duiveland.
Toen ben ik allerlei gidsencursussen gaan doen, zo heb
ik de cursus IVN-natuurgids, Oosterscheldegids en een
cursus Onderwaterleven gevolgd. In 1995 kon ik tijdelijk
aan de slag bij het Zeeuws Biologisch Museum (ZBM) als
vervanger van Martha Wedts de Swart, die met zwanger
schapsverlof ging. Intussen verzorgde ik samen met an
deren de Beestenboelmiddagen bij het ZBM, het huidige
Terra Maris, waar ik nog steeds af en toe gids. Verder
gids ik vanaf 1995 ook voor Stichting Het Zeeuwse Land
schap en voor Natuurmonumenten op Neeltje Jans. In
2000 werkte ik tijdelijk bij Het Zeeuwse Landschap, dat
toen nog op Landlust in Heinkenszand zat.
Voor Staatsbosbeheer gids en verzorg ik de excursies
strandjutten en sleepnetvissen in de zomer, verder een
bos- en strandexcursie, samen met anderen het kabou
terpad, het dierenvriendjespad en met Loek de Bruijn de
paddenstoelenexcursie
Ook bij het Nationaal Park Oosterschelde gids ik, en wel
sinds 2002. Soms bemens ik, samen met anderen, de
informatiekramen en in de zomer doe ik samen met an
dere gidsen de ZZZ-excursie (Zilte Zeeuwse Zaligheden)
bij gastheren van het NPO, zoals onder andere camping
Zeelucht bij Wissenkerke. Dat gaat als volgt: mensen
die zich aangemeld hebben, neem ik bij eb mee naar de
Oosterschelde. Eerst krijgen ze bakjes mee om alikrui
ken en mosselen in te verzamelen. Nadat zij die bij mij
hebben gebracht ga ik ze wassen en schoonmaken.
Terwijl die alikruiken, mosselen en wieren worden
gekookt op het strandje gaan de deelnemers weer terug
om Japanse oesters te rapen. Na het koken krijgt ieder
een een speld om de slakjes uit hun huisjes te peute
ren en met krentenbrood de lekkernij op te peuzelen.
Daarna volgen de oesters, al dan niet met peper en
citroensap, samen met een glaasje prosecco.
Maar ook in de Natuur- en Vogelwacht duik je overal op!
Als opvolger van Mijnie Schiettekatte heb ik tien jaar
de Jeugd Natuur- en Vogelwacht geleid. We deden elke
maand activiteiten op zaterdagochtend in de natuur,
zoals de bunkertocht in het Zeepe, lammetjes kijken bij
Anja van der Bijl, een natuurtocht bij Mon Plaisir, een
bezoek aan het Watersnoodmuseum op uitnodiging van
de toenmalige directrice, snoeien met Actief Terrein
beheer, vogels kijken bij Flaauwers, een kompastocht,
korren op het strand, een sporenzoektocht en soms hele
leuke uitjes als afsluiting van het schooljaar voor de
grote vakantie.
En nu alweer een aantal jaren coördineer ik samen met
Rien Pronk en Ellengard Jense de Plantenwerkgroep na
dat Corrie de Vos was gestopt. Mede door de aanstaande
verschijning van de Flora Zeelandica hebben wij de
afgelopen jaren tal van inventarisaties verricht in ont
brekende kilometerhokken op Schouwen-Duiveland. Dat
was in het saaie polderland niet altijd even spectaculair
wat betreft plantensoorten, maar voor gebiedsdekkende,
actuele informatie over de Zeeuwse flora wel noodzake
lijk. Ik zie best wel uit naar het verschijnen van de Flora
dit jaar, je mag het gerust een mijlpaal noemen voor de
Zeeuwse floristiek. Het is de eerste keer dat er een com
plete Flora van Zeeland verschijnt, terwijl er geloof ik al
een eeuw over wordt gesproken.
