EEN ONTMOETING MET Natuurmensen Schouwen-Duiveland Door John Beijersbergen Ik begrijp dat de werkgroep Actief Terreinbeheer naad loos aansluit bij het plezier dat je hebt in het buiten werk. Ik doe het nu vanaf 1995. Elke drie weken pakken we een project. We hebben een vast clubje van 15 man dat eigenlijk altijd komt en dan nog wat los/vaste aanhang. Op een grijze novemberdag, met tjakkerende kramsvogels op de valappels in de tuin op Flaauwers, zit Rinus Kleppe bij mij aan tafel. Hij is een van de vaste deelnemers aan de werk groep Actief Terreinbeheer. Rinus, kan je jezelf even voorstellen? Ik ben geboren in 1963, ben getrouwd met Carolien en heb drie kinderen. Ik woon buiten het dorp Kerkwerve in de polder en werk al 32 jaar bij Zeelandia als teamlei der in de productie. Ben je van jongs af aan al geïnteresseerd in natuur en het buitenleven? Van huis uit heb ik dat meegekregen. Mijn vader leerde ons vogels kijken en ik zie het ook terug bij mijn kin deren waarmee ik naar buiten trok. Een van hen heeft toegepaste biologie gestudeerd en werkt nu als weten schapper bij ATKB in Waardenburg, een adviesbureau voor bodem, water en ecologie. Zelf houd ik van vogels kijken, maar ik heb ook post duiven die deelnemen aan wedstrijden. Met die postdui ven maak je van alles mee nu de roofvogelstand op het eiland sterk is verbeterd. Zelfs het verschijnen van een havik bij het duivenhok is niet meer uitzonderlijk. Wat je dan ziet is dat gelijk de eerste poging raak moet zijn, anders lukt het niet meer. En als het raak is kan je de duiven maar beter binnen houden, want na een uurtje komt de havik terug om een nieuwe slag te slaan. Pas na een aantal vergeefse pogingen word je van herhaaldelijk bezoek verlost. Daarnaast mag ik graag meegaan met de jagers als drij ver. Zelf jaag ik niet, maar het gaat mij om het burenge beuren en de gezelligheid na afloop. 10 Natuurmensen is een vaste rubriek in Slema. In een vraaggesprek maken we kennis met mensen die een speciale rol spelen in het behoud van naluur en landschap op (.oeree Overflakkee en Schouwen-Duiveland. Voor een deel zijn het pensionado's, helaas is de jeugd in de minderheid. Die jongelui komen eens een keertje. Blijkbaar is zaterdagmorgen 9 uur toch wel een pro bleem, bovendien zie je dat ze op zaterdag vaak al zo veel activiteiten om handen hebben. Gelukkig draait de club op zich goed, op het ogenblijk hebben we zelfs vijf mensen met bosmaaiers die gecertificeerd zijn. We doen projecten die totaal verschillend zijn. Zo maaien we het vogeleiland in de Flaauwers Inlaag, in het weeltje van Noordgouwe en in de Sasput bij Drei- schor, knotten we wilgen bij de Driehoek in Haamstede, bij Bellas Artes in Kerkwerve en langs de Stapelsweg bij Zonnemaire. We maaien bloemdijken zoals de Weeldijk bij Noordgouwe en de Rietdijk bij Zonnemaire, onder houden de Pasveersloot bij Dreischor, doen onderhoud in de eendenkooi van het Watergat, rooien prunus op Gadra en voeren het maaisel af van een gedeelte van de Zoeten Haard, dit jaar samen met leden van een inter nationale scoutinggroep. Onder de vlag van de Stich ting Landschapsbeheer Zeeland (SLZ), waar we tenslotte ook een werkgroep van zijn, hebben we een uitwis selingsproject met Frankrijk waar een aantal mensen van ons aan mee deed. Wat ik mooi en interessant vind aan het buitenwerk is dat je op zulke verschillende plaatsen komt, ook op plekken waar je anders niet mag komen. Belangrijker is nog, dat je voorziet in een situatie waar het onderhoud aan de natuur anders niet zou zijn gere geld. Dat komt heel dicht bij de doelstelling waarvoor de SLZ is opgericht, namelijk het onderhoud aan kleine landschapselementen die anders verloren zouden gaan. Zo is het begonnen en zo moet het blijven, we zijn geen gratis hoveniers die je even kan bellen om je tuin te onderhouden. Als we al bij particulieren werken dan gaat dat tegen vergoeding en ze moeten bij voorkeur lid zijn of worden van de Natuur- en Vogelwacht. Hoe zie jij de toekomst van de werkgroep en wat vind jij dat nog wel eens aangepakt mag worden? We hebben werk zat en vergeleken met 25 jaar geleden wordt er ook door de natuurbeherende organisaties veel meer aan beheer gedaan. In die natuurgebieden zit het wel goed. Denk daarbij aan de duinen en Plan Tureluur en zo. Maar wat tussen wal en schip dreigt te vallen zijn bijvoorbeeld de bloemdijken, vaak in eigen dom van het waterschap en/of verpacht. Vooral de zandige dijken rond Zonnemaire waren in het verle den erg mooi, maar daar is geen schimmetje meer van over. Door de overmaat aan stikstof zijn ze verruigd en dichtgelopen met struweel. We zouden een plan moe ten hebben voor grootschalig en eenmalig onderhoud door een aannemer en dan willen wij als werkgroep het jaarlijks maaiwerk wel bijhouden! II

Tijdschriftenbank Zeeland

Sterna | 2018 | | pagina 6