EEN ONTMOETING MET
Natuurmensen
Schouwen-Duiveland
Door John Beijersbergen
Ik begrijp dat de werkgroep Actief Terreinbeheer naad
loos aansluit bij het plezier dat je hebt in het buiten
werk.
Ik doe het nu vanaf 1995. Elke drie weken pakken we
een project. We hebben een vast clubje van 15 man dat
eigenlijk altijd komt en dan nog wat los/vaste aanhang.
Op een grijze novemberdag, met tjakkerende
kramsvogels op de valappels in de tuin op
Flaauwers, zit Rinus Kleppe bij mij aan tafel. Hij
is een van de vaste deelnemers aan de werk
groep Actief Terreinbeheer.
Rinus, kan je jezelf even voorstellen?
Ik ben geboren in 1963, ben getrouwd met Carolien en
heb drie kinderen. Ik woon buiten het dorp Kerkwerve
in de polder en werk al 32 jaar bij Zeelandia als teamlei
der in de productie.
Ben je van jongs af aan al geïnteresseerd in natuur en
het buitenleven?
Van huis uit heb ik dat meegekregen. Mijn vader leerde
ons vogels kijken en ik zie het ook terug bij mijn kin
deren waarmee ik naar buiten trok. Een van hen heeft
toegepaste biologie gestudeerd en werkt nu als weten
schapper bij ATKB in Waardenburg, een adviesbureau
voor bodem, water en ecologie.
Zelf houd ik van vogels kijken, maar ik heb ook post
duiven die deelnemen aan wedstrijden. Met die postdui
ven maak je van alles mee nu de roofvogelstand op het
eiland sterk is verbeterd. Zelfs het verschijnen van een
havik bij het duivenhok is niet meer uitzonderlijk. Wat
je dan ziet is dat gelijk de eerste poging raak moet zijn,
anders lukt het niet meer. En als het raak is kan je de
duiven maar beter binnen houden, want na een uurtje
komt de havik terug om een nieuwe slag te slaan. Pas na
een aantal vergeefse pogingen word je van herhaaldelijk
bezoek verlost.
Daarnaast mag ik graag meegaan met de jagers als drij
ver. Zelf jaag ik niet, maar het gaat mij om het burenge
beuren en de gezelligheid na afloop.
10
Natuurmensen is een vaste rubriek in Slema.
In een vraaggesprek maken we kennis met
mensen die een speciale rol spelen in het
behoud van naluur en landschap op (.oeree
Overflakkee en Schouwen-Duiveland.
Voor een deel zijn het pensionado's, helaas is de jeugd
in de minderheid. Die jongelui komen eens een keertje.
Blijkbaar is zaterdagmorgen 9 uur toch wel een pro
bleem, bovendien zie je dat ze op zaterdag vaak al zo
veel activiteiten om handen hebben. Gelukkig draait
de club op zich goed, op het ogenblijk hebben we zelfs
vijf mensen met bosmaaiers die gecertificeerd zijn.
We doen projecten die totaal verschillend zijn. Zo
maaien we het vogeleiland in de Flaauwers Inlaag, in
het weeltje van Noordgouwe en in de Sasput bij Drei-
schor, knotten we wilgen bij de Driehoek in Haamstede,
bij Bellas Artes in Kerkwerve en langs de Stapelsweg bij
Zonnemaire. We maaien bloemdijken zoals de Weeldijk
bij Noordgouwe en de Rietdijk bij Zonnemaire, onder
houden de Pasveersloot bij Dreischor, doen onderhoud
in de eendenkooi van het Watergat, rooien prunus op
Gadra en voeren het maaisel af van een gedeelte van de
Zoeten Haard, dit jaar samen met leden van een inter
nationale scoutinggroep. Onder de vlag van de Stich
ting Landschapsbeheer Zeeland (SLZ), waar we tenslotte
ook een werkgroep van zijn, hebben we een uitwis
selingsproject met Frankrijk waar een aantal mensen
van ons aan mee deed. Wat ik mooi en interessant vind
aan het buitenwerk is dat je op zulke verschillende
plaatsen komt, ook op plekken waar je anders niet mag
komen.
Belangrijker is nog, dat je voorziet in een situatie waar
het onderhoud aan de natuur anders niet zou zijn gere
geld. Dat komt heel dicht bij de doelstelling waarvoor
de SLZ is opgericht, namelijk het onderhoud aan kleine
landschapselementen die anders verloren zouden gaan.
Zo is het begonnen en zo moet het blijven, we zijn
geen gratis hoveniers die je even kan bellen om je tuin
te onderhouden. Als we al bij particulieren werken dan
gaat dat tegen vergoeding en ze moeten bij voorkeur
lid zijn of worden van de Natuur- en Vogelwacht.
Hoe zie jij de toekomst van de werkgroep en wat vind jij
dat nog wel eens aangepakt mag worden?
We hebben werk zat en vergeleken met 25 jaar geleden
wordt er ook door de natuurbeherende organisaties
veel meer aan beheer gedaan. In die natuurgebieden
zit het wel goed. Denk daarbij aan de duinen en Plan
Tureluur en zo. Maar wat tussen wal en schip dreigt te
vallen zijn bijvoorbeeld de bloemdijken, vaak in eigen
dom van het waterschap en/of verpacht. Vooral de
zandige dijken rond Zonnemaire waren in het verle
den erg mooi, maar daar is geen schimmetje meer van
over. Door de overmaat aan stikstof zijn ze verruigd en
dichtgelopen met struweel. We zouden een plan moe
ten hebben voor grootschalig en eenmalig onderhoud
door een aannemer en dan willen wij als werkgroep het
jaarlijks maaiwerk wel bijhouden!
II