Waterhoen
Dit droevige waterhoentje herinnerde mij aan een boekje Het verdriet van de Kieviet dat vol staat
met verzonnen verhalen bij de oude schoolplaten van Marinus Koekoek. De schrijvers Dick Walda
en Will Boezerman kruipen in de huid van één van de afgebeelde dieren en verzinnen een verhaal
rond de voorstelling op de schoolplaat. Een beetje zoals je als kind kan wegdromen in een
fantasiewereld. Ook toen ik zelf op de lagere school zat hingen dit soort wandplaten nog in de
klaslokalen. Op de platen van Koekoek staan karakteristieke dieren uit een bepaalde leefwereld,
zoals het bos, de hei, bij de zee, de wei, sloot en plas, het moeras, het hoge noorden of het oerwoud.
"Het waterhoentje was uitgenodigd voor het feestje van de nieuwe buren die bij een boerderijtje
wat verderop waren komen wonen. De dresscode was iets kleurigs. Ze had nog een rode feestneus
met een gele punt van een vorig feestje die haar erg grappig stond. Onderweg begon het te
sneeuwen en door de stevige wind stoof de slootkant helemaal dicht. Ze ploeterde, gleed uit en
raakte de vette slak kwijt die ze als cadeautje had meegenomen. Helemaal uitgeput kon ze niet
verder, ze bibberde en bleef in elkaar gedoken zitten."
Ha, dit was maar een fantasietje van mij over hoe het waterhoentje aan zo'n mooie snavel is
gekomen. In de broedtijd is die snavel nog roder. Waterhoentjes vinden we vaak in de buurt van
mensen bij sloten, drinkputten voor het vee, boerenerven, boomgaardjes en rijk begroeide
waterkanten met veel insecten. In natuurgebieden zie je ze opmerkelijk weinig en daar zijn ze
behoorlijk schuw. Ook de brakke sloten en plassen in onze omgeving trekken niet veel
waterhoentjes. Landelijk nemen de aantallen al jaren af. Anders dan meerkoeten zijn het geen
duikers. Bij het lopen en zwemmen schokken ze met de staart waarbij de witte zijvlakken erg
opvallen, een familietrekje dat bijvoorbeeld ook de waterral heeft. In Het Vogeljaar was er laatst
nog een discussie over waarom ze dat doen. De oorzaak van het ontstaan daargelaten, blijft het een
grappig fenomeen.
64
Waterhoen.
Foto: Henk Harmsen
65
