De
ecologische
crisis
I
Gemene deler
2020 is een bijzonder jaar. De ene na de andere
crisis diende zich aan: klimaat, corona en stikstof.
De politiek is er wel druk mee, maar zowel op
nationaal als op gemeentelijk niveau is geen duide
lijke lijn zichtbaar. De bevolking lijkt verdeeld, de
politiek besluiteloos en visieloos. Lastig ook hoor,
al die belangen en meningen. Je zal er maar verant
woordelijk voor zijn als wethouder, gedeputeerde
of minister. Zo iemand is niet altijd te benijden.
Niettemin mag je als burger wel kritisch zijn, zeker
als het gaat om jarenlang wanbeleid en het weglopen
van verantwoordelijkheden. Goed voorbeeld doet
immers goed volgen, is het niet?
Al deze crisissen hebben één gemene deler, en wel het feit
dat de mens niet goed omgaat met de natuur, of de schepping
zo u wilt. Al deze verschillende crisissen geven pijnlijk weer
hoe ver de mens van de natuur af staat, zowel in het ontstaan
als in de aanpak van deze problemen. De overkoepelende
naam van deze crisissen is dan ook de ecologische crisis: de
vernietiging van 80% van de oorspronkelijke natuur op aarde,
het totaal onverantwoord omgaan met dieren en de enorme
vervuiling van onze planeet met nutriënten, afval, gifstoffen
en luchtverontreiniging.
Foto Jan Baks
Het ontkennen van deze werkelijkheid zorgt in toenemende
mate voor het totaal vernietigen van de natuur/schepping,
met als eindresultaat een onleefbare planeet.
Corona kon ontstaan door smerige markten vol onhygiënische
toestanden en het eten van de vreemdste dieren, op nog
vreemdere manieren bereid. De stroperij op wilde dieren
is een globaal probleem met China als grootste importland,
maar Nederland als niet te bagatelliseren doorgeefluik.
Zoonoses ontstaan met name door teveel dieren op een te
klein oppervlak en onhygiënische situaties.
10
Te veel dieren op een te kleine ruimte veroorzaakt in natuurlijke
omstandigheden al ziektes, maar helemaal op vieze markten,
kippen- en nertsenfarms. Corona, maar ook het nu oprukkende
vogelgriepvirus zijn hier de zichtbare, indirect door de mens
gecreëerde resultaten van. De omgang met dieren is dus be
palend voor het inperken van het ontstaan van ziektes.
De stikstofcrisis is volgens sommige boeren een papieren
probleem. Natuurlijk zijn de normen ooit bedacht door mensen,
maar die zijn er niet voor niets. Door de overbelasting van
nutriënten vervuilen we onze wateren en natuur.
De toename van blauwalgen is hier een zichtbaar teken van
in wateren en de verruiging van onder andere het duingebied
op het land. Dat laatste zal dan ook velen een zorg zijn, maar
deze mensen snappen dan ook niets van ecologie en het eco
systeem. De stikstofproblematiek raakt boeren zelf ook wanneer
men door blauwalgen niet meer kan beregenen. Deze ont
staan namelijk door overmatig veel nutriënten en onbalans
in onderwaterecosystemen. De aanpak van de stikstofcrisis
moet veel eerlijker worden verdeeld over alle sectoren.
