18
Beeld op één van de biechtstoelen tegen de zuidwand Maria Onze Lieve
Vrouw van Smarten, voorstellende Maria's zeven smarten die als zeven
glorierijke zwaarden, triumphales gladu. Maria's hart doorboren
De zeven smarten zijn: 1. Simeon's voorspelling. 2. de vlucht naar Egypte. 3
het verlies van de twaalfjarige Jezus. 4 Maria ontmoet Jezus op de kruisweg.
5. de kruisiging. 6. de afneming van het kruis, 7. de graflegging
Het motief van de zwaarden lag niet slechts voor de hand door de eerste van
de zeven smarten. Simeon's profetie (een zwaard van droefheid zal Uw ziel
doorboren), het werd ook nog in de hand gewerkt door de passage uit het
Stabat Mater: „Cuius animam gementem pertransivit gladius" (Wier treurende
geest een zwaard doorkliefde).
Beeld op één van de rijk bewerkte biechtstoelen, voorstellende vrouw met
geselroede en doodshoofd Waarschijnlijk hebben we hier te doen met een
voorstelling van de in 1728 heilig verklaarde Margaretha van Cortona (1247-
1297). Zij leidde te Cortona. nadat de edelman van wie ze de concubine was,
in 1274 was vermoord, een leven van uiterst strenge boete en mystieke
vereniging met God
Hughe. Overleden December 1544.
Provisor en Deken der Vier
Ambachten. Pastoor der Hulstersche
Kerk vanaf 24 januari 1510.
Voltooide het kerkschip in 1534."
Een andere beschilderde grafkelder
werd tijdens verbouwings
werkzaamheden in het schip van de
kerk aangetroffen op 25 november
1 965. Dit was een graf uit een
vroegere periode met op de noord- en
zuidwand twee grote breedarmige
kruisen binnen een dubbelomrande
cirkel, zogenoemde consecratie-
kruisen. Het vlak werd verder nog
gevuld door enige kleine Griekse
kruisjes en roosjes. Door het niet
opvolgen van de instructies door de
aannemer die met de verbouwings
werkzaamheden belast was, is deze
grafkelder geheel verloren gegaan.
Kostbare en waardevolle
voorwerpen
Betreden we de St. Willibrord om er
eens rustig rond te gaan, dan
beseffen we allereerst de waarde van
het spreekwoord „eenvoud is het
kenmerk van het ware". Overal
ontdekken we de schoonheid van het
gebouw, de evenwichtigheid van de
ongeëvenaarde architectuur; eenvoud
en soberheid en juist daardoor maakt
de totaliteit zo'n rijke indruk.
Talrijke kostbare en waardevolle
voorwerpen verfraaien in een
harmonische samenhang het
interieur, zonder de aandacht te veel
van de totaliteit af te leiden. Moesten
we voor één voorwerp een
uitzondering maken op deze regel, we
zouden de preekstoel noemen. Deze,
op zich van prachtig houtsnijwerk uit
1 840 voorziene preekstoel,
ondersteund door een fors
Christusbeeld, staat wat verloren
terzijde, halverwege het schip. Zonder
dat het gezegd wordt is uit de
opstelling van de stoelen al duidelijk,
dat deze kansel niet meer in gebruik
is.
In het transept hangen twee zeer
oude schilderstukken, welke door het
museum in bruikleen zijn afgestaan:
in het noordertransept de
barmhartige Samaritaan, in het
zuidertransept de opwekking van de
zoon van de Sunamitische (2 Kon. 4).
Verdere schilderstukken; kruisafname
oude copie op paneel; de
Emmaüsgangers (eind 1600) op
paneel; schilderij op doek: Christus
ontmoet Maria (1700); schilderij
olieverf op doek: Piëta (copie van
