Kerken kijken
op Walcheren
5 november 1983:
Mr. Hietkamp:
„Onze Stichting trekt
een voortgaande lijn van
verleden naar heden"
3
P.S.J BEEKHOF-KOOLE
Tot één van de beste herinneringen
uit mijn kinderjaren behoren onze
tochten naar de ruïne van
Hoogelande. Met tassen vol
boterhammen en appels, soms
aangevuld met kogelflesjes en
Kwatta-repen, liepen we door 't land
naar ons doel. Naar de ruïne, die onze
fantasie in gang zette, niet gehinderd
als we destijds waren door enige
kennis van zaken: aan kinderen werd Hoogelande, zoals het sinds 1965 is.
toen weinig verteld. Soms waren het
voor ons de restanten van een
kasteel, bewoond door hoofse ridders
Op onze donateursdag was het
allemaal anders. We waren niet alleen
tien maal vlugger dan vroeger ter
plaatse, maar de ruïne was, sinds
1 965 door aanvulling van het
overgebleven muurwerk en een
nieuwe houten bekapping
getransformeerd tot een eenvoudige
kapel, waar gulle mensen dampende
koffie en bolussen uitdeelden. En
waar iedereen blij was de ander te
zien.
Hoogelande, een verhaal van de
heer De Bruin
Nadat 't huishoudelijk deel van de
bijeenkomst afgewerkt was, de
scheidende voorzitter uitgezwaaid en
de nieuwe geïnstalleerd (zie het „Ten
geleide" in Bulletin 1 1) trad ons aller
magister dhr. M. P. de Bruin naar
voren, die als altijd blakend van ijver,
reeds enige kaarten van de Zee
landen aan de muren had bevestigd.
Hij begon met het voorlezen van een
oude charter, bewaard in een der
jaarboekjes van „Nehalennia" uit
1849, waarin Boudewijn, bisschop
van Utrecht, volgens een oorkonde
en hun vrouwen, dan weer van een
oud klooster of van 't verblijf van de
een of andere toverkol, die daar, bij
nacht en ontij, vergezeld door haar
zwarte katten en een bezemsteel,
eeuwenlang had rondgespookt.
Ruïne kerk te Hoogelande.
SS
Jtuïn^ Ie HsoJeland^